Discobussen, zeeschildpadden en surfles

Afgelopen maandag zijn Marit en ik vertrokken uit Breda, op weg naar Sri Lanka. Een voorspoedige vliegreis en een prima aankomst in Colombo. Mocht je ooit werkeloos worden: op het vliegveld werken gemiddeld 5 mensen in een winkeltje van 3 bij 2m, voor iedereen werk dus!

Eenmaal op het vliegveld werden we direct aangesproken door tientallen Sri Lankanen. Of we een taxi wilden. Of we een tuktuk wilden. En dat keer 83. Nee, we zouden met de bus gaan! Na een beetje rondgelopen te hebben vonden we een bus die ons naar het centrum van Colombo zou brengen. Na een uurtje wachten vertrok de bus dan ook daadwerkelijk en reden we downtown Colombo in: geen stad waar je heel graag naartoe wilt. Op het busstation sleepten we onze bagage naar de volgende bus, een gammele, oude rode bus die ons naar Galle zou brengen. Echter, hadden we ons verkeken op de route. Deze bus nam niet de highway, maar de kustroute. 4.5 uur over 120 km. Een paar uurtjes sight seeing voor omgerekend 0,88€. Na mijn ogen uitgekeken te hebben en Marit vooral de binnenkant van haar ogen, kwamen we aan in Galle en moesten we nog een laatste kwartiertje met de tuktuk naar Unawatuna. We made it, na ruim 25 uur onderweg eindelijk aangekomen.

In Unawatuna sliepen we in een guesthouse van een lief gezin. De eerste avond hebben we snel wat gegeten en zijn naar bed gegaan. Daarna, onze eerste dag in Unawatuna, besloten we om naar Dalawella beach te lopen. Een halfuurtje lopen langs de A2, waar al het verkeer langs gaat: van wandelaars en fietsers, tot tuktuks, motors en de bussen. Toeteren betekent aan de kant springen! Bij Dalawella beach kwamen we meerdere zeeschildpadden tegen, die gewoon voor het strand zwommen. We konden het natuurlijk niet laten om hier een mooi filmpje van te maken!

In de middag zijn we naar Galle Fort geweest, een fort dat vroeger door Nederlanders is gebouwd. Dat moesten we natuurlijk wel even bekijken! Niet heel spectaculair, wel leuk om even gezien te hebben. In de avond wilden we op het strand eten, maar begon het te regenen. En regenen is dan ook echt gieten. Hallo regenseizoen! Dit betekende een paar uur spelletjes (waarin Marit dik verloor, mwuaha) en een ober die graag met ons 'money games' wilde spelen. Dit aanbod hebben we maar vriendelijk afgeslagen, voordat we al onze Sri Lanka roepies kwijt zouden raken.

Vanochtend zijn we alweer naar bestemming 2 vertrokken: Mirissa. De eigenaresse van het guesthouse zei: bij de muziekwinkel gaan staan, bij iedere bus je hand uitsteken en zeggen dat je naar Mirissa moet. Zo gezegd, zo gedaan. Echter hadden we bij de 1e bus al geluk! De conducteur rende voor ons uit, trok de laadbak open en gooide onze backpacks daarin. Daarna moesten we de half-rijdende bus inspringen. Opgelucht dat we hier zonder kleerscheuren de bus in waren gekomen, werden we door een bus vol Sri Lankanen aangestaard. We hadden het geluk in een karaoke/discobus te zijn gestapt (of naja, gesprongen), want voorin de bus hing een tv-scherm met de laatste Sri Lankaanse hits: feestje! Dit kon ik allemaal van heel dichtbij bewonderen, omdat er het eerste stuk van de rit nog geen zitplaats voor me was en ik naast de chauffeur mocht staan. Vanaf die staanplaats kan je goed zien hoe de bus in bochten inhaalt, op de andere weghelft gaat rijden en bijna uit de bocht vliegt. Een fantastische plek, dat begrijp je. Na een uur schudden kwamen we aan in Mirissa en konden we direct inchecken.

Eenmaal in Mirissa aangekomen, besloten we een tuktuk te nemen naar Weligama: het surfparadijs (voor beginners) van de regio. Marit wilde heel graag een surfles nemen. Dit was gauw geregeld en we zaten samen in een 'klasje'. Door Sammy kregen we les op de het strand, gevolgd door surfles in het water van Hero. Of zoiets. Onze Hero sprak namelijk niet zo goed Engels. Op de kant lukte het prima om op de juiste manier op te springen op je plank, waardoor Hero het idee had met 2 mega sportieve meiden te gaan surfen. Niks bleek minder waar. Ik lag meer onder water op de bodem te spartelen met het surfboard op mijn hoofd dan dat ik erop stond. Daarnaast is mijn lichaam van binnen weer gereinigd na 3 liter zout water. Maar onze Hero gaf niet op: You not bad, you need practice my friend. Come back tomorrow! Na een kleine 2 uur les lukte het mij een aantal keer om 3 seconden op de plank te staan. Marit was wat beter in het surfen en haar lukte het al aardig om een stukje te surfen. Na een dikke laag crème op mijn schaafwonden te hebben gesmeerd, zijn we vastbesloten om morgen weer een lesje te nemen bij Hero. Hopelijk lukt het dan om wat langer te blijven staan in een golf!

Vanavond hebben we heerlijk aan het strand gegeten, zonder regen deze keer, maar met een half asiel aan straathonden. De een nog kreupeler dan de ander: gezellig!

De eerste indruk van Sri Lanka: anders dan we verwacht hadden, maar heel gaaf! De mensen zijn onwijs vriendelijk, maar we hadden meer toerisme verwacht. Daarnaast hebben we bijna geen streetfood gezien, wat het reizen in Azië juist heel bijzonder maakt! Alhoewel, de rijdende Bakker Bart is hier wel gearriveerd, inclusief Für Elise uit de speakers. Op naar nog meer bijzondere ervaringen en mooie momenten.

Groetjes uit ons verblijf in Mirissa, inclusief groene discolampen op het balkon!