Midweekje Cambodja..

De verhalen uit Cambodja, die door verschillende factoren iets korter zijn dan we vooraf hadden verwacht!

5 augustus; Om 8u hadden we vanaf Don Det de boot naar het vaste land en na het invullen van meerdere papieren, 40 dollar en ons paspoort afgeven, zijn we rond 9.30u met de bus gegaan. Dit duurde maar een uurtje en toen konden we aan de grens wachten. Een man van de busmaatschappij regelde onze visa, dus dat was makkelijk. Na ruim een uur wachten kwam hij terug met de paspoorten en zag ik die van mij al: handig zo'n gekleurd hoesje erom!! Toen kwam het volgende busverhaal. We konden in een grote bus stoppen maar al na een paar kilometer - ik lag net lekker te slapen - ontstond er allemaal rook in de bus en stonk het vreselijk. Iedereen gauw de bus uit en na een kwartiertje konden we er weer in, het bleek de airco te zijn en deze was nu uitgezet..... Erg fijn, wat een hitte!!! Na een paar uur werden we ergens langs de kant van de weg gedropt, zonder dat ons iets verteld werd. Hier konden we bij een wegrestaurantje gelukkig naar de wc en wat drinken kopen en na anderhalf uur kwam er een minibus waar we mee verder konden naar Siem Reap in Cambodja. We hadden een busje met nog 4 andere Nederlanders dus dat was erg gezellig! 's Avonds laat kwamen we aan in Siem Reap waar we meteen kennis konden maken met de opdringerige Cambodjanen.. Ze verdringen iedereen om maar zo snel mogelijk bij de toeristenbus te komen, gillen en roepen naar je en proberen je backpack uit de bus te pakken zodat je bij hun in de tuktuk komt. Wat een drama, deze mensen zijn ZO anders dan de Thai en Laotianen...
Uiteindelijk maar bij een tuktuk ingestapt die ons weg heeft gebracht naar de Wat Bo Street, stond op internet dat dit de backpackerstraat van SR was, maar er was geen backpacker te bekennen. Gauw een guesthouse uitgekozen en opzoek naar iets om te eten, uiteindelijk kwamen we uit bij een afhaal-pizza en dat smaakte prima.

6 augustus; Uitgeslapen! Wat waren we daar aan toe, dit betekende voor mij half 9 en daar was ik al heel trots op! We hebben een lekker ontbijtje gehad bij een restaurant dat gerund werd door studenten van een toerisme school, erg leuk. Hierna zijn we van kamer gewisseld en wilde we naar een internetcafe.. Hier aangekomen, zag het er wat vreemd uit. De computer waren met schermen van elkaar gescheiden en toen we op de muur wat teksten in het Khmer zagen staan en daarbij SEX, zijn we maar weggegaan. Dit internetcafe wordt blijkbaar voor hele andere doeleinden gebruikt dan wat wij van plan waren.
Op weg naar het War Museum. Hier kregen we een rondleiding van de 49-jarige Moun, die de ellende van Pol Pot heeft overleefd. Wat een bijzondere man was dit en niks dan respect voor hem!
Deze man mist een been, is blind aan 1 oog, heeft veel littekens, is 3x beschoten en heeft nog een bewegend stuk landmijn in zijn knie zitten.
Ook vertelde hij dat er nog iedere week 1 of 2 mensen dood gaan door landmijnen, 10 maanden geleden was zijn vrouw hiervan het slachtoffer.. Even later verbeterde hij zichzelf, 9 maanden en 3 weken om precies te zijn. Slik. Kippenvel. Na alle ellende, moet hij nu ook zijn vrouw nog missen. Wat heb ik te doen met deze man. Erg heftig.
In de avond hebben we bij de Night Market wat gegeten, geshopt en zijn we vroeg naar bed gegaan.

7 augustus: Om 4.15u ging de wekker en dit is geen ochtend, nee dit is nacht. Om 5.00u stond de tuktuk klaar om ons naar Angkor Wat te brengen, een mega tempel complex dat op de UNESCO lijst stond en een hoogtepunt van Cambodja.. Dat hebben we geweten. Na met zo'n honderden andere gewacht te hebben op de zonsopkomst, was het dan zover. Dringende Chinezen die de beste foto's willen maken, die mensen zijn echt letterlijk overal. Na hier 2u rondgelopen te hebben, naar de tuktuk terug gegaan en naar de volgende tempel en zo volgde er nog velen.. In de bloedhitte.. Kijken naar stenen.. Want ook Angkor Wat is aardig aangetast door het Pol Pot regime. Dat mensen hier vrijwillig meerdere dagen rondlopen, vonden Anouk en ik maar moeilijk te begrijpen. Rond 11u waren we weer bij ons guesthouse en hebben we een dutje gedaan. Rond 16.00u zijn we richting de Night Market gelopen, hebben we lekker Khmer gegeten en souvenirs gekocht. Ik was flink aan het afdingen op iets, totdat de vrouw ermee akkoord ging, maar erg geheimzinnig knikte en wenkte naar een groepje Chinezen. Aha, ze ging akkoord met mijn prijs maar ze wilde van de Chinezen meer geld, dus moest ik het stiekem geven. Helemaal prima!

8 augustus; Op tijd op, ontbijten en spullen inpakken en in de bus naar Phnom Penh. Dit was niet zo'n beste weg en na urenlang schudden kwamen we aan op het busstation en stond ons weer een leuke Cambodja-verassing te wachten: Weer al die opdringerige mannen die je in hun tuktuk willen hebben, roepen welke backpack van jou is, enz..
Dit is voor het eerst dat wij ons slotje op de dagrukzak met belangrijke spullen hebben gedaan. We hebben onze backpacks gepakt en zijn verder gaan lopen, met meerdere mannen achter ons aan die vroegen waar we heen gingen, of we een tuktuk wilde, ''TUKTUK LADY? WHERE ARE YOU DOING LADY? LADY, TUKTUK FOR YOU?'' Je hoort niks anders dan lady in Cambodja en dat wordt toch wel HEEL erg vervelend. Een stuk verderop met de Lonely Planet ons geprobeerd te orienteren waar we zijn, maar ik kan geen kaart lezen dus dat is Anouk's taak. Maar dit keer was het lastig, het was een mega stad en in de LP stonden steeds maar stukken kaart erin. Na nog een stuk lopen kwamen we bij een tuktuk aan, een oudere man die enthousiast aangesprint kwam toen hij ons bij zijn tuktuk zag staan, deze man was veel leuker dan die opdringerige Cambodjanen bij het busstation! Na gedropt te zijn bij Sihanoukville Road, konden we op zoek naar een slaapplaats. Overal stonden mannen die van alles riepen, tuktuk lady? Killingfields tomorrow lady? Where are you going lady? Ga toch heen met je lady! Uiteindelijk een kamer gevonden die prima was, maar wel iets buiten het budget. Cambodja is verrekte duur, nog iets wat niet leuk is hier! Avondeten voor 4/5 euro? DAG, veel te duur!
Op aanraden van de Nederlandse barman van het hostel bij een restaurant gaan eten en dit was heerlijk, we hebben maar even niet nagedacht over het feit dat onze burger en spaghetti gewoon 5 dollar p.p. was.

9 augustus: Na een ontbijtje aan een medewerker van het hostel gevraagd waar we een internetcafe konden vinden, want in Siem Reap was het natuurlijk geen succes. Ze vertelde dat het eigenlijk niet helemaal legaal was, een internetcafe door het heersende regime. Oke.. Vreemd. Dan maar niet. We besloten om naar het Tuol Sleng te gaan lopen. Dit was vroeger een school, maar tijdens het Pol Pot regime is dit een gevangenis geworden en zijn hier heel veel mensen gemarteld en vermoord. Er bleken maar 7 mensen dit te hebben overleefd en 2 daarvan leven nog.. Deze zaten in het museum hun boek te verkopen. Beide mannen waren volgens mij aardig van het padje af, misschien wel aan het dementeren maar dat is niet zo gek ook na alles wat zij hebben meegemaakt.
We kregen hier een rondleiding van een vrouw die het regime heeft meegemaakt maar naar Vietnam was gevlucht. We kregen de meest vreselijke dingen te zien, de cellen waar men nog maar net kon liggen, de bloedvlekken nog op de grond, de martelmethoden, foto's van hoe mensen vermoord werden en er waren ook schedels te zien. Na toch een beetje aangeslagen te zijn door de verhalen, materialen en foto's, zijn we gaan lunchen. We vonden een leuk bakkertje waar je heerlijke broodjes kon kopen en dit was ook nog eens heel goedkoop! Hadden ze dit maar overal in Cambodja. Na de lunch een tuktuk opgezocht (grapje, deze komen hier natuurlijk in hordes aanrijden), na flink onderhandeld te hebben, zijn we naar de Killingfields gereden, zo'n 15 km buiten de stad.
Hier kregen we een audiotour in het Nederlands op, wat fijn was, omdat je zo in je eigen taal goed alles kon verstaan. Maar het is ook heel vreemd, want iedereen hoort hetzelfde verhaal, maar alleen. Alle gruwelijkheden hoor je alleen, en je praat niet. Je loopt door en klikt het volgende nummer aan. Hier zijn duizenden Cambodjanen vermoord, er waren 3 massagraven. 1 met 450 mensen, 1 met 166 slachtoffers zonder hoofd en 1 met meer dan 100 kinderen en vrouwn die naakt ware. Hier omheen stonden hekken, waar toeristen allemaal armbandjes om hadden gehangen. Wat een mooi gebaar, honderden, misschien wel duizenden armbandjes in totaal. Na een tijd wandelen kwamen we aan bij de ' Killing Tree', hier hadden we al over gelezen, maar toen we het verhaal erbij hoorde was het toch erg schokkend. Hier bleken baby's met hun hoofd tegenaan dood geslagen te worden.. Hoe iemand dit kan doen, is werkelijk onbegrijpelijk. En het is ook onbegrijpelijk om naar een boom te kijken, met honderden armbandjes erin, waar vroeger tientallen, honderden, misschien duizenden baby's en kinderen tegenaan dood geslagen werden. Ook kon je overal nog botten zien liggen, kledingstukken, waar de wortels van bomen doorheen zijn gegroeid en dan weet je dat daar ooit een man, vrouw of kind heeft gelegen die hier is gestorven.
Als gedenkteken is er een gebouw neergezet, waar veel schedels liggen. Deze schedels zijn onderzocht, man/vrouw, leeftijd, doodsoorzaak, om de mensen toch een soort van laatste, eerbiedige rustplaats te geven. 17 verdiepingen hoog, alleen maar schedels, botten, gebitten, het blijft onbegrijpelijk dat zoiets ooit gebeurd is en dan nog niet zo kort geleden..
Na een heftige dag, zijn we 's avonds nog wat gaan eten, hebben een busticket geboekt naar de grens van Cambodja/Thailand en zijn we vroeg ons bed in gegaan met een boekje.

10 augustus; Om 7.15u moesten wij klaar staan voor de bus naar Koh Kong, de grensplaats. Hier werden we om 14.30 bi het busstation afgezet waardoor we zoals gewoonlijk weer een tuktuk moesten pakken naar de grens, 15 KM verderop. Dit bleek nog een grote grap.. Het ging regenen dus de chaffeur had de zijkanten al dicht gemaakt, maar dit hielp niet veel. We zagen een enorme heuvel aankomen en we voelde de bui al hangen, jawel. De tuktuk redde het niet en halverwege stond hij stil en konden wij eruit om in de stromende regen met overal plassen, de tuktuk naar boven te gaan duwen. Wat een feest. Eenmaal daar aangekomen ging het ' Cambodja-verlaten' en ' Thailand-binnenkomen' heel makkelijk. En nu verder... We hadden het plan om vanaf daar een bus naar de kust te pakken, maar dit was geen optie. Dan maar naar Bangkok.. Maar die ging pas om 8u 's avonds, dus dat betekende 4u wachten. Een paar locals vertelde ons dat we met de minivan naar Trad moesten en vanaf daar gingen er ieder uur bussen naar Bangkok. Prima, doen we dat. Dit leek prima te gaan, er zat een schattig meisje van een jaar of 2 achter ons, die geloof ik nog nooit een blanke had gezien en haar ogen uitkeek. Na een kwartiertje stopte we ergens en kwamen er nog 2 mannen bij, dit was niet erg, dachten we... Totdat we de lucht roken die de meenamen. Een dikke alcoholwalm en ze waren knetter-erg onder invloed van geen idee wat. Feest. Naast mij zat een man die zijn evenwicht niet kon houden en bij iedere bocht tegen mij aan viel, sorry Anouk dat ik steeds dichter bij je kwam zitten. Voor ons zat een man die naast zijn alcohol/drugs probleempje ook wel een psychiatrisch steekje los had zitten, want wat hij aan het uit kramen was.... Na anderhalf uur was ik dan ook blij dat we er waren! Bij Trad busstation hebben we onze dollars omgewisseld voor Thaise bath, een ticket geboekt voor 18.00u naar Bangkok en zijn we lekker gaan eten bij een restaurantje. EINDELIJK, een chicken-sandwich voor 50 bath (40bath is 1eu), dit waren weer de prijzen waar we blij van worden! Hierna nog een bord friet op (want ja, hele dag nog niet gegeten en HONGER) en toen de bus in. Whoeee, wat een luxe！Een deken erin, ligstoelen die naar achter konden, beenruimte. Fijn! ENN, wat nog het beste was: De klepjes om de airco af te sluiten zaten er gewoon nog op, dus dat betekende dat we ze niet met ducktape hoeven af te plakken als het koud wordt. Na 5.5u rijden kwamen we om 23.30u aan in Bangkok, een taxi gepakt en na 30min stonden we weer op de Kho San Road. Gauw een straatje hiernaast gegaan waar we een slaapplek vonden, water halen bij de 7/11 (Oh wat hebben we die winkel gemist!) en douchen en ons bed in, het was inmiddels alweer 2.00u.

11 augustus: Om 8u de wekker, ontbijten en bus+boot ticket boeken naar Ko Tao. Vanavond om 18.00u worden we opgehaald,in 10u (dus we rekenen 12u) hopen we bij de kust aan te komen en dan moeten we nog 3u op een ferry zitten en dan EINDELIJK rond 10.00u Ko Tao! Strand, blauw water, snorkelen, alleen de zon moeten we nog voor bidden. Doen jullie mee?

Dit was mijn verslag weer, met een iets andere planning. In eerste instantie wilde we naar de kust in Cambodja gaan, maar ze gaven slecht weer op, Cambodja is duur en we vinden de mensen niet zo vriendelijk, dus hebben we besloten om naar een Thais eilandje te gaan!

Aju! Reacties zijn nog steeds leuk :)