Weer terug in Nederland na een fantastische reis..
Door: lindyberkhout
Blijf op de hoogte en volg Lindy
25 Augustus 2015 | Nederland, Dordrecht
Weer terug in Nederland. In het strakke ritme. Het leven met mijn agenda en de tijd. Iedere dag werken. En volgende week school.
Maar wat een fantastische reis hebben wij gehad!
Thailand, het land waar onze reis begon op de drukke, chaotische maar gezellige Kho San Road. Het land waar de mensen erg vriendelijk zijn, vaak lachen en ‘kijken, kijken, niet kopen’ naar je roepen als ze weten dat je Nederlands bent. De stad Bangkok waar wij 3uur doorheen zijn gefietst en geen toerist tegen zijn gekomen. In Bangkok waar wij nog enthousiast begonnen met het bezoeken van tempels, maar het na een paar al lichtelijk zat waren. Chiang Mai, een stad met een prachtige omgeving. Waar we een mooie dag met mishandelde olifanten hebben doorgebracht. Waar we naar watervallen zijn gewandeld en in de stromende regen terugliepen. Pai, waar ik ziek op bed heb gelegen maar gelukkig toch nog een beetje van de prachtige omgeving heb meegekregen, achterop de scooter bij Anouk.
Laos, het land waar we binnen kwamen na 20 vreselijke uren in een slaapbus vol met lokale mensen. 20 uur door de bergen. Midden in de nacht stoppen, omdat de buschauffeur de weg vrij moest maken van stenen. Maar de sfeer in Noord-Laos maakte alles goed. Luang Prabang, met haar gezellige night market en prachtige waterval Kuang Si. Vang Vieng, omringd door prachtige bergen wat resulteert in een mooie fietsdag naar grotten, om vervolgens een boze local achter ons aan te krijgen. Ook een kennismaking met een vriendelijke local, de plaatselijke fietsenmaker, omdat er een fiets kapot ging. Feestjes in de plaatselijke bar met tientallen dronken Koreanen, die niet in de maat kunnen dansen. Vientiane, de hoofdstad van Laos waar we met een sneltreinvaart doorheen zijn gegaan en eigenlijk niets van de stad te hebben gezien, maar wél hele lekkere pizza’s op hebben EN waar ik heb gewonnen met bowlen! (Zelfs dat kan in Laos). Pakse, de saaiste stad voor ons in Laos, met zo af en toe een verdwaalde toerist. Ziplinen, hoog in de bomen, aan een touw naar het volgende platform slingeren door de jungle en watervallen, prachtig! De laatste stop in Laos, Don Det. Een eilandje in de Mekong waar het water bruin was i.p.v. blauw en het strand was verruild voor modder. (Helaas, wij dachten bij eiland blauw water en strand maar dit is er nooit geweest). Fietsen door de modder en zwemmen in het zwembad. Slapen in de hangmat, de kakkerlakken sliepen in ons bed.
Cambodja, het land waar ik misschien wel het meest benieuwd naar was, maar wat het meest tegenviel. De bevolking opdringerig, vervelend. Rennend achter je aan, boos omdat je hun tuktuk niet in wilt. Siem Reap, de eerste stop waar we een oorlogsmuseum bezochten en de tempels Angkor Wat bekeken. Wat een cultuurbarbaren zijn we, maar na een paar uur tempels bezoeken, vonden we het wel mooi geweest. (Warm + het lijkt allemaal hetzelfde). Phnom Penh, de hoofdstad, zwaar getroffen in de oorlog vroeger. Tuol Sleng museum en de Killingsfields maken indruk, kippenvel en een hoofd vol met vragen. Hoe kan dit gebeuren? Waar waren andere landen om te hulp te schieten? Gauw door. De kust van Cambodja verruilen wij voor de kust van Thailand. Goedkoper, beter weer en vriendelijkere mensen..
Thailand, waar we ook weer onze reis hebben beëindigd. En wel op een paradijsje genaamd Ko Tao, een eiland in de Golf van Thailand wat dé plek schijnt te zijn om te snorkelen en duiken. Dit maakte niet uit, hier kwam ik niet voor. Want de zee in, dat durfde ik niet. Laat staan snorkelen of duiken, nog meer vissen zien… Maar daar was Anouk, die mij overhaalde om ons PADI duikcursus te gaan halen, lees: zelfstandig leren duiken tot 18m. Waar begon ik aan? De nachten hiervoor niet zoveel uurtjes geslapen als dat gebruikelijk was, maar daar gingen we. En uiteindelijk kan ik alleen maar zeggen: wat was het gaaf! Er is zoveel te zien onder water, 18 meter diepte, waar je geen weet van hebt, heel bijzonder. Nu mag ik dus zelfstandig duiken én ben ik van mijn vissenangst af, ook best fijn! Na nog wat stranddagen, feestjes op het strand waar we niet zoveel meer van weten, was het tijd om terug te gaan naar Bangkok. Bangkok, waar aanslagen plaats vonden, de hectische stad, wat een verschil met het eiland. We hadden al heimwee. Maar moesten naar huis.
En nu weer in Dordrecht. Aan het werk en maandag weer naar school, 2e jaar SPH en tussendoor hard werken.. Want: Volgend jaar wil ik weer op reis naar Azië!
Bedankt iedereen voor het lezen en reageren. Hopelijk tot volgend jaar :)
Maar wat een fantastische reis hebben wij gehad!
Thailand, het land waar onze reis begon op de drukke, chaotische maar gezellige Kho San Road. Het land waar de mensen erg vriendelijk zijn, vaak lachen en ‘kijken, kijken, niet kopen’ naar je roepen als ze weten dat je Nederlands bent. De stad Bangkok waar wij 3uur doorheen zijn gefietst en geen toerist tegen zijn gekomen. In Bangkok waar wij nog enthousiast begonnen met het bezoeken van tempels, maar het na een paar al lichtelijk zat waren. Chiang Mai, een stad met een prachtige omgeving. Waar we een mooie dag met mishandelde olifanten hebben doorgebracht. Waar we naar watervallen zijn gewandeld en in de stromende regen terugliepen. Pai, waar ik ziek op bed heb gelegen maar gelukkig toch nog een beetje van de prachtige omgeving heb meegekregen, achterop de scooter bij Anouk.
Laos, het land waar we binnen kwamen na 20 vreselijke uren in een slaapbus vol met lokale mensen. 20 uur door de bergen. Midden in de nacht stoppen, omdat de buschauffeur de weg vrij moest maken van stenen. Maar de sfeer in Noord-Laos maakte alles goed. Luang Prabang, met haar gezellige night market en prachtige waterval Kuang Si. Vang Vieng, omringd door prachtige bergen wat resulteert in een mooie fietsdag naar grotten, om vervolgens een boze local achter ons aan te krijgen. Ook een kennismaking met een vriendelijke local, de plaatselijke fietsenmaker, omdat er een fiets kapot ging. Feestjes in de plaatselijke bar met tientallen dronken Koreanen, die niet in de maat kunnen dansen. Vientiane, de hoofdstad van Laos waar we met een sneltreinvaart doorheen zijn gegaan en eigenlijk niets van de stad te hebben gezien, maar wél hele lekkere pizza’s op hebben EN waar ik heb gewonnen met bowlen! (Zelfs dat kan in Laos). Pakse, de saaiste stad voor ons in Laos, met zo af en toe een verdwaalde toerist. Ziplinen, hoog in de bomen, aan een touw naar het volgende platform slingeren door de jungle en watervallen, prachtig! De laatste stop in Laos, Don Det. Een eilandje in de Mekong waar het water bruin was i.p.v. blauw en het strand was verruild voor modder. (Helaas, wij dachten bij eiland blauw water en strand maar dit is er nooit geweest). Fietsen door de modder en zwemmen in het zwembad. Slapen in de hangmat, de kakkerlakken sliepen in ons bed.
Cambodja, het land waar ik misschien wel het meest benieuwd naar was, maar wat het meest tegenviel. De bevolking opdringerig, vervelend. Rennend achter je aan, boos omdat je hun tuktuk niet in wilt. Siem Reap, de eerste stop waar we een oorlogsmuseum bezochten en de tempels Angkor Wat bekeken. Wat een cultuurbarbaren zijn we, maar na een paar uur tempels bezoeken, vonden we het wel mooi geweest. (Warm + het lijkt allemaal hetzelfde). Phnom Penh, de hoofdstad, zwaar getroffen in de oorlog vroeger. Tuol Sleng museum en de Killingsfields maken indruk, kippenvel en een hoofd vol met vragen. Hoe kan dit gebeuren? Waar waren andere landen om te hulp te schieten? Gauw door. De kust van Cambodja verruilen wij voor de kust van Thailand. Goedkoper, beter weer en vriendelijkere mensen..
Thailand, waar we ook weer onze reis hebben beëindigd. En wel op een paradijsje genaamd Ko Tao, een eiland in de Golf van Thailand wat dé plek schijnt te zijn om te snorkelen en duiken. Dit maakte niet uit, hier kwam ik niet voor. Want de zee in, dat durfde ik niet. Laat staan snorkelen of duiken, nog meer vissen zien… Maar daar was Anouk, die mij overhaalde om ons PADI duikcursus te gaan halen, lees: zelfstandig leren duiken tot 18m. Waar begon ik aan? De nachten hiervoor niet zoveel uurtjes geslapen als dat gebruikelijk was, maar daar gingen we. En uiteindelijk kan ik alleen maar zeggen: wat was het gaaf! Er is zoveel te zien onder water, 18 meter diepte, waar je geen weet van hebt, heel bijzonder. Nu mag ik dus zelfstandig duiken én ben ik van mijn vissenangst af, ook best fijn! Na nog wat stranddagen, feestjes op het strand waar we niet zoveel meer van weten, was het tijd om terug te gaan naar Bangkok. Bangkok, waar aanslagen plaats vonden, de hectische stad, wat een verschil met het eiland. We hadden al heimwee. Maar moesten naar huis.
En nu weer in Dordrecht. Aan het werk en maandag weer naar school, 2e jaar SPH en tussendoor hard werken.. Want: Volgend jaar wil ik weer op reis naar Azië!
Bedankt iedereen voor het lezen en reageren. Hopelijk tot volgend jaar :)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
