Laatste dagen bij Jinja Connection & Sipi Falls

Ola!

Op woensdagochtend naar stage geweest en daarna Ugandees geluncht met Allison. Ik ben al geen fan van het Ugandese eten, maar dit was helemaal geen hele beste ervaring. Het was een buffet restaurant, waar je kon laten opscheppen wat je wilde. Charley en ik hadden al 1 bord samen gedeeld, maar dit was alsnog teveel van het goede. Daarna hebben we ons nog even in de Central Market gewaagd, waar we cadeautjes voor onze collega’s hebben gekocht.

Op donderdag zouden we certificaten van het programma gaan uitdelen op een basisschool. Ons was verteld dat dit zou gebeuren waar alle ouders bij waren, dus we hadden ons mooi aangekleed in een Afrikaanse jurk. Eenmaal bij de school aangekomen, bleek dit allemaal niet meer door te gaan en konden we weer vertrekken. Flexibiliteit ten top. In de middag was er een boda race in town. Een soort wielerronde van Dubbeldam, maar dan nét een beetje anders.

Vrijdagochtend heb ik op Anouk gewacht, die met enige vertraging uiteindelijk bij Basecamp aankwam. Een vliegtuig dat 2 uur later vertrok en een chauffeur die 30km per uur rijdt in plaats van 130, dat schiet natuurlijk niet echt op. Iets later dan gepland zijn Vivan, Anouk en ik vertrokken naar de Sipi Falls, in het oosten van Uganda. Hier hadden we een huisje met een prachtig uitzicht op de bergen van Sipi Aan het eind van de dag hebben we een prachtige zonsondergang bekeken op de berg. Hierna kregen we een 4-gangen diner, maar dit was een nogal bij elkaar geraapt smerig zooitje. Vroeg naar bed zodat we fit zijn voor de tour de volgende ochtend!

Op zaterdagochtend stonden we fris (KOUD, daar in die bergen!) en fruitig (ananas & watermeloen bij het ontbijt!) klaar voor de tocht. Onze gids konden we herkennen aan 6 tenen per voet, erg handig aangezien sommige Ugandezen nogal op elkaar lijken. De beste man liep op slippertjes, maar wij waren goed uitgerust in sportkleding en sportschoenen. De tocht bracht ons langs 4 verschillende watervallen, verschillende meren en mooie viewpoints. De uitzichten waren fantastisch en het was een mooie wandeling. Aan het einde van de dag gingen we ook nog abseilen, 100 m naast de waterval. Heel stoer allemaal, maar toen ik bovenaan stond en over het randje keek vond ik het water minder grappig. Het ging ook vrij Ugandees, met wiebelende balken enz., maar uiteindelijk is het touwtje niet geknapt, ben ik niet tegen de rotsen aan gekomen en niet neergestort. Na een paar meter kon ik uiteindelijk genieten van het mooie uitzicht, terwijl ik aan een touwtje bungelde op 100 meter hoog. Het was heel tof om te abseilen, maar helaas moest je die 100 m naar beneden, ook weer terug naar boven. Easy peasy, zou je denken. Dit ging net even iets anders. Het was inmiddels 15u ’s middags, we hadden alleen wat ontbeten, het was bloedje heet, de ‘’paden’’ waren glad, glibberig en vol rotsen. Maar gelukkig was daar Victor, mijn helpende hand. Een manneke van 20 jaar die als hulpje werkt bij het abseil-bedrijf, en toeristen mee begeleidt naar boven. Gezellig een uur lang hand in hand naar boven geklommen, waar hij me meerdere malen van de afgrond heeft gered. Eenmaal weer terug bij de lodge, moesten we eerst frisdrank drinken (want: suiker!) om weer een beetje bij te komen. Na de teleurstellende avondmaal van de dag ervoor, hadden we besloten om bij een andere lodge te gaan eten. Hier een heerlijke hamburger als middag/avondeten op en een poging gedaan om vroeg naar bed te gaan. Helaas had de familie Muis zich geïnstalleerd in ons dak en vonden ze het nodig om de hele nacht kabaal te maken, waardoor er weinig van slapen kwam.

Op zondagochtend wat minder fris en fruit, maar mét spierpijn weer naar Jinja vertrokken. Een voorspoedige rit. Halverwege de route stond een man met kippen en kalkoenen in zijn handen. Hier wees ik naar, om vervolgens iets tegen Anouk en Vivian te zeggen. Ik was er van overtuigd dat de ramen volledig geblindeerd waren, maar dit bleek niet het geval, waardoor de man mij gezien had. Hij dacht dat ik iets wilde kopen en stak zonder pardon de (levende!) kippen en kalkoenen in mijn gezicht. No thanks!

Op de maandag met frisse tegenzin vertrokken voor onze laatste stageweek. Een paar uurtjes bij Jinja Connection rondgelopen en daarna was het tijd voor de Afrikaanse kapper. Jawel, ik ben hier in Uganda naar de kapper geweest. Sanne had hem afgelopen weekend tijdens het uitgaan ontmoet en hij bleek de mzungu kapper van Jinja te zijn. De beste man had geblondeerd had, wat dus geel was geworden, kauwde kauwgom als een malle want hij was gestopt met roken, had een irritante tick waarbij hij na ieder knipje zijn schaar tegen de kam aan sloeg en heeft me 4x bijna gewurgd terwijl hij mijn haar ging meten. Je begrijpt, een prima ervaring. Mijn haren zijn goed uit de strijd gekomen, want de beste man heeft zelfs een knip-cursus in Nederland gevolgd. De tompoezen van de Hema vond hij wel erg lekker, wat ik volledig kan begrijpen. In de avond zijn we met de groep uiteten geweest bij de campsite van Nile River Explorers, een prachtig plekje aan de Nijl waar op maandagavond 2 burgers voor de prijs van 1 is. Na lang wachten kwamen dan eindelijk al onze burgers eraan, die best prima smaakte! En, Jinja blijkt toch echt een dorp, want wie kwam ik daar ’s avonds tegen? Jawel, mijn kapper die nog even met zijn handen door mijn haar ging omdat hij zelf vond dat hij het zo goed geknipt had.

Op dinsdag wederom een ochtendje stage, een lunch bij de Deli en vervolgens een relaxt middagje bij Basecamp, met weigerende WiFi.

Morgen afscheid nemen van Jinja Connection, die kleine kiddos ga ik toch wel missen. We hebben voor de collega's allemaal een cadeautje gekocht en voor de kinderen een aantal ananassen, dat vinden ze heerlijk én is gezond!

Maaaaaaaaaaar, vrijdag begint onze safari en daar heb ik wel heel veel zin in!!!