Lake Bunyonyi #2, Kampala en Kerst in de zon

Na het plaatsen van mijn vorige blog, is het wonderbaarlijk gestopt met regenen. Dit betekende dat we alsnog op kano tour gingen! We stapte in de kano bij de 25 jarige Noa en zijn 15 jarige broertje. Noa heeft een kano competitie gewonnen en had dikke spierballen, dus Anouk en ik konden het grootste gedeelte van peddelen gewoon aan hen overlaten. In Lake Bunyonyi zijn 29 eilandjes, echter niet allemaal bewoond. We hebben het grootste eiland bezocht, waar een basis- en middelbare school was, een kerk en een health center. Vervolgens zijn we langs 'punishment island' gevaren. Dit is een eilandje van een paar meter, midden op het water. Hier werden vroeger vrouwen neergezet die zonder getrouwd te zijn, zwanger waren geworden. Ten doden opgeschreven dus, want Ugandezen zijn niet zulke goede zwemmers als wij in ons kikkerlandje. Ook zijn we langs 'animal island' gevaren, waar een rijke man 2 zebras heeft neergezet, gewoon, omdat hij dat leuk vond. Tijdens het peddelen hadden we boeiende gesprekken met Noa. Hij studeert nog, waarvoor hij geld verdiend door middel van deze tours. Hij peddelt al sinds zijn 6e naar school en is hier erg goed in. Verder hebben we het gehad over de trouwerij die hij over 3 jaar hoopt te hebben. Hij heeft al een aantal jaar een vriendin, maar hij kan nog niet trouwen, want hij moet nog sparen. Hij moet namelijk zo'n 4 koeien en een paar miljoen Ugandese shillings betalen aan de ouders van het meisje. Maar deze jongeman heeft het slim bekeken, hij zou binnenkort 4 kalfjes (goedkoper) kopen, daar goed voor zorgen en tegen de tijd dat ze konden trouwen, zouden het koeien zijn. Eerst nog maar even door peddelen om geld te verdienen!

De volgende ochtend zijn we weer vertrokken vanaf Lake Bunyonyi. Helaas was het weer erg slecht hier waardoor het tripje niet helemaal was wat we ervan verwacht hadden. Vertrekken vanaf Lake Bunyonyi was nog een hele survival. Als eerst moesten we met een moterboot van het eiland af. Vervolgens 20 minuten met de boda naar Kabale. Op de boda, met een grote (zware!) backpack en kleine rugzak. Ik ging achterop zitten met mijn backpack achterop, de driver mijn kleine rugzak voor. Na 10 meter was ik al 3x bijna achterover gevallen, omdat ik met mijn backpack achter topzwaar was, in combinatie met heuvel-op was dit geen groot succes. Maar even gewisseld, waardoor de boda driver mijn rugzak voorop de boda had. Dit was een beter idee! Uiteraard moest de boda driver tussendoor nog even tanken, dus een pitstop en weer door. In de bus naar Kampala gestapt, die na 55 minuten wachten eindelijk vol zat en ging rijden. We hebben uiteindelijk 10u gedaan over de 400 km. Best weggetje hoor. Denk maar niet dat je je verveelt in de bus, want er gebeurd van alles. Een geitenvlees-verkoper die 20 stokjes verkoopt in de rijdende bus en vervolgens 15 km verderop weer uit de bus wordt gegooid. Een man die herbal-life producten verkoopt, die écht helpen. Uiteraard is deze man ook weer uit de bus gegooid. Tig keer een 'short call stop', waarin je even in de bosjes kunt plassen. Kotsende kinderen. Vrouwen die openbaar borstvoeding geven. Ja, een hele belevenis zo'n Ugandees busritje. Na 10u waren we blij dat we eindelijk in Kampala waren. Hier werden we gedropt bij een taxi park, gezellige drukte kan je het niet meer noemen. Ook hier wordt overal naar je geschreeuwd en aan je getrokken. Gelukkig heb ik al goed geoefend met mijn boze blik hier in Uganda dus kan ik dit inzetten wanneer nodig. Met 2 bodas naar ons hostel gegaan, waarbij de boda wederom onze backpacks voorop vast had. De boda ritjes in Kampala zijn iets minder veilig dan ergens anders, maar dit keer heb ik maar 1x mijn knie gestoten tegen een voorbij rijdende auto: record! Verder heeft de beste man me weer veilig door de Kampala chaos heen geleid. In de avond zijn we uiteten geweest bij een poepie chique restaurant, met obers in 3-delig pak en meer van dat soort gekke fratsen. Dit was toch een dure rekening, van dit geld kan je ook 3x samen uiteten in Uganda, maar omgerekend is het 32€ voor een wijntje, hoofdgerecht en nagerecht. Zo kan je nog eens chique uiteten! Terug in het hostel bleek de enige roggelende Aziaat UITERAARD bij ons op de kamer te liggen, het zal toch eens anders zijn.

De volgende ochtend met de matatu weer terug naar Jinja, maar we bleken de verkeerde uitgekozen te hebben. Deze matatu nam de binnendoorweg, met kopstoten als gevolg. Maar na een aantal uurtjes hobbelen weer 'thuis' in Jinja! Geld pinnen bij de bank was ook weer een slechte keuze, half Jinja stond in de rij bij de bank om geld voor Kerst te krijgen. In de avond zijn we op stap geweest met een medewerker van Basecamp en nog een ander meisje uit Engeland die hier slaapt. We begonnen in een local bar waar een gewichthef-competitie gaande was. Anouk en ik waren de enige blanken en werden keihard aangestaard. Vervolgens nog wat andere barretjes gehad, waar bij de laatste heuse dans-battles werden gehouden. Afrikaanse mannen gaan helemaal los en kunnen dance moves waar wij als blanken versteld van staan en een beetje ongemakkelijk van worden.

Zaterdag verliep zo ongeveer hetzelfde: zwembad, uiteten en op stap. Zondag ging wederom hetzelfde: uitbrakken aan het zwembad, uiteten en op stap. Kerstavond kennen ze hier niet. Deze avond ben ik maar kort geweest, omdat ik savonds Anouk ging uitzwaaien, ze is weer naar Nederland vertrokken!

Maandag was het Kerst, wat hier toch wel een happening is! In de ochtend ben ik met Charley bij Jinja Connection geweest, waar een kerstlunch en cadeautjes voor de kinderen waren georganiseerd. Het was een chaotische dag, met zo'n 65 kinderen (waarvan we minstens de helft nog nooit bij JC hadden gezien, zij kwamen dus gewoon voor de lunch). Maar de kinderen waren erg blij met al hun cadeautjes en het lekkere eten. Ik heb mijn kip met botten, pezen en spieren over de kinderen verdeeld, zij worden er gelukkiger van dan ik! In de middag met een biertje bij het zwembad gechilled en savonds moest er natuurlijk nog een waar kerstmaal komen. Door een gebrek aan voorbereiding werd onze 1e kerstdag maaltijd bezorg pizza's. We hadden wel 2 gangen, want bij de eerste gang waren ze de helft van de pizza's vergeten. De tweede gang kwam dus een uur later alsnog. In de avond nog even wat drankjes gedaan bij de Bourbon en rond 3u weer thuis.

In de nacht werd Milou helaas heel ziek, waardoor ik er ook een paar keer uit was voor haar. In de ochtend zijn we samen naar het ziekenhuis geweest, waar helaas bleek dat ze uitgedroogd was en een bacteriële infectie. Na een paar uur aan ren infuuszak en antibiotica konden we weer naar huis gaan. Dit was een gekke tweede kerstdag. Iedereen was heel moe van 4 avonden stappen, dus de hele dag een beetje boekjes gelezen, bij het zwembad gelegen, op de bank gehangen en middagdutjes gedaan.

Woensdagochtend ben ik weer met Milou naar het ziekenhuis vertrokken voor een nieuw consult en antibiotica. Even naar Mainstreet om te pinnen en champagne te kopen. Oud&nieuw brengen we door in Kidepo National Park, en als we geen internetbereik hebben dan hebben we in ieder geval de alcohol nog!

Morgenochtend rond 9u worden we opgehaald en vertrekken we naar het noorden van Uganda voor een trip van 6 dagen!