Halloween, uitwisseling en Ugandese jurken

Ola!

Daar zijn we weer. Vorig weekend zijn we naar een Halloween feestje geweest. Voorafgaand hadden we een sunset cruise over de Nijl. Dit was op een boot met 2 verdiepingen, inclusief hapjes en drankjes. Erg gezellig, zo met verschillende nationaliteiten. Het uitzicht tijdens de cruise was práchtig, het feestje was ’s avonds ook aan de Nijl. De volgende dag hebben we de verjaardag van Milou gevierd. De hele middag gezwommen, gegeten en gechilled bij Basecamp.

Afgelopen week heb ik weinig stage gelopen. Op maandagochtend hebben Charley en ik training gegeven in Masese en ’s middags had ik een coaching gesprek gepland staan met Anna en Marjanne.
Dit was wederom erg nuttig en leerzaam! Op dinsdagmiddag kwamen onze Nederlandse docenten langs bij Jinja Connection. Hier hebben wij hen een rondleiding gegeven en gesproken over wat we zoal doen op onze stage. Hierna zouden zij een training bijwonen die Charley en ik gaven. Echter, liep dit een beetje anders dan gepland (zoals bijna alles in Uganda). Bij de school raakte we aan de praat met een blinde vrouw, die blijkbaar les gaf aan 54 blinde kinderen op deze school. Of we een rondleiding wilde bij de ‘afdeling blind’? Zo gezegd, zo gedaan. Het was erg interessant om te zien hoe hier zoveel kinderen bij elkaar woonde. Oneindig veel verschillen, sommige kinderen functioneerde op normaal niveau, sommige kinderen hadden naast hun visuele beperking ook nog een verstandelijke beperking, er was een meisje met albinisme. Ondanks hun beperkingen waren de kinderen zó zelfredzaam. Het gaat totaal anders dan hoe we in Nederland met deze kinderen om zouden gaan, maar het was mooi om te zien dat ze vaak in tweetallen werkte en zo hun eigen kleding konden wassen of naar de andere kant van het terrein konden lopen. Dat noem ik pas teamwork! Toen we eenmaal klaar waren, hadden de docenten geen tijd meer om bij onze training te kijken. Deze training gaf ik aan de jongensgroep en ging over voeding, lichamelijke en geestelijke gezondheid en keuzes maken. Dit was een onwijs leuke training, want alle kinderen deden zó goed mee, en ook nog in het Engels! Er ontstonden goede gesprekken over slechte keuzes die kinderen hadden gemaakt, bijvoorbeeld stelen. Dit varieerde van jackfruit van de buren tot aan geld uit vaders portemonnee. Samen konden we hierover praten en benoemen wat er niet goed aan is om te stelen. De kinderen kwamen tot inzichten, zij vonden stelen namelijk vooral slecht omdat je daardoor in gevangenis kon belanden of vermoord kon worden. Uiteindelijk begrepen ze ook dat stelen niet goed is voor de persoon waarván gestolen wordt. Ook is het gebruik van alcohol, drugs en gezonde voeding uitgebreid besproken. Dit was een hele mooie sessie, waar ik heel enthousiast van werd!

Op woensdagochtend zijn we naar Entebbe vertrokken. Entebbe is de voormalige hoofdstad, waar ook het internationale vliegveld van Uganda is. De reis verliep voorspoedig, we waren er binnen 3 uur in plaats van de geschatte 4 uur. In de middag zijn we nog even naar de dierentuin geweest. De loslopende apen vond ik het leukste! Verder waren de dieren niet zo actief, maar geef ze eens ongelijk, met 30 graden.

Op donderdag en vrijdag hadden we een uitwisseling met Social Work studenten van de universiteit van Kisubi, Entebbe. Dag 1 werd georganiseerd door de Ugandese studenten en was ronduit saai. We moesten vooral veel luisteren, stilzitten, luisteren en stilzitten. Op dag 2 hebben we de groep een beetje wakker geschud, beginnend met een Energizer en vervolgens workshops in kleine groepjes. Deze manier van onderwijs was nieuw voor de Ugandese studenten, maar werd enthousiast ontvangen. Toch ben ik blij dat wij in Nederland kort en bondig zijn in de communicatie. Op de universiteit was het namelijk gebruikelijk om een bedank-speech te geven van gemiddeld 30 minuten. En dan natuurlijk niet van 1 persoon, maar van 3. Onwijs langdradig en overdreven.


Vrijdagmiddag zijn we weer vertrokken richting Jinja. We waren met 8 personen, maar de minivan had maar plek voor 7. Dit betekende dat 1 persoon tussen de chauffeur en bijrijdersstoel in moest zitten, omgedraaid. Dit was echt een fantastische plek, dat snap je. Toen we de weg van Entebbe-Kampala op reden, kwamen we direct in de file terecht. Uiteindelijk heeft Jop (chauffeur) ons binnen 4 uur en 45 minuten in Jinja gekregen, wat een hele prestatie is, omdat het verkeer regelmatig helemaal vast stond. Op stukken waar we konden rijden, gaf Jop dan ook gas en bereikte we de 120 KM/u met gemak. Bij thuiskomst gauw een pizza op en ons bed opgezocht, versleten na de lange dagen en vermoeiende busrit.

Zaterdagochtend ben ik met Milou, Joëlla en Vivan stof gaan zoeken om jurken van te laten maken. Winkel in, winkel uit, mzungu hier, mzungu daar, maar na 2.5 uur hadden we dan eindelijk een aantal stoffen gevonden. Bij de tailor onze maten laten opmeten en verteld hoe we de jurkjes willen hebben. Over een week is het klaar en kan ik met Ugandese jurk door het leven. Na al deze inspanningen, was een lunch bij de Deli dan ook erg noodzakelijk. Vervolgens nog wat souvenirs geshopt (ze hebben zoveel leuke dingen!) en opgelicht tijdens het kopen van een portemonnee, dat ze maar gelukkig mogen zijn met hun €3,50 extra. In de avond was het tijd voor een Indiase curry en een jamsessie bij Cozy.

Vandaag – zondag – heb ik de dag grotendeels doorgebracht bij Java House, samen met Milou, Renske, Joëlla en Vivan. Hard werken aan onze schoolopdrachten en tussendoor croissantjes, thee en sandwiches bestellen: goed leven!

Fijn weekend & tot het volgende verslag!