Story of a month

Excuses voor mijn late verslag, de instelling van de Kenianen (pole pole= rustig aan) neem ik hier toch wel heel letterlijk.

23/01
Vandaag toch maar een bezoekje gebracht aan het ziekenhuis, waar bleek dat ik een darminfectie had en dus een antibiotica kuur gekregen.

25/01
Vandaag samen met Jorine en Juul een ochtend stage gelopen bij Mama Ngina, de gezichten van alle kinderen omgetoverd in leeuwen, vlinders, honden, en nog veel meer. Ze vonden de schmink op hun gezicht prachtig. ’s Avonds met de hele groep uiteten geweest bij de Laughing Budha. Aan de overkant van de straat, lopen en zitten altijd heel veel kinderen die lijm snuiven. Dat is zo sneu om te zien, die kleine kindjes die al zo afhankelijk zijn van een verslaving.

26/01
Vandaag zijn we met alle meiden en coaches naar de Hindoeïstische tempel geweest, onze schoenen uit en hoofd bedekken met een doek. Alle vrouwen waren mooi aangekleed en het was een hele bijzondere ochtend. Alle mensen gingen bidden en zingen, wat interessant was om te zien.
Om 11.00u was de dienst afgelopen, en kregen we allemaal te eten. Een Hindoestaanse maaltijd, wat erg lekker was. Iedereen was heel vriendelijk, en na de lunch hebben we nog geld gedoneerd waarbij we moesten bidden, met ons neus op de grond. Daarna zijn we naar de grote markt geweest, wat ik echt vreselijk vond. Al die vieze mensen en alles stonk. Bah. Eenmaal thuis hebben we appeltaart gem aakt, en Judith haar verjaardag gevierd. Op de saaie Nederlandse manier, allemaal in een kringetje. Sammy, de tuktuk-driver vond het maar een gek gezicht zo. Daarna zijn we uiteten gegaan en ’s avonds een drankje gedaan bij Signature.

27/01
Soms kan Afrika echt vreselijk zijn. Vandaag met Samuel naar het ziekenhuis geweest, en hij blijkt malaria te heben. Ook moet hij nog getest worden op HIV. Dat arme kindje was bloedheet van de koorts en steeds aan het huilen. Toen ik met hem op mijn armen door de sloppenwijken naar het ziekenhuis liep, vroeg iedereen of het mijn zoontje was. In het ziekenhuis kreeg hij medicijnen en een prik in zijn bil, morgen terug!

28/01
Vandaag weer met Antonina (medewerker van Mama Ngina) en Samuel naar het ziekenhuis geweest voor nog een prik in zij bil. 2 uur later ging de prik inwerken, waardoor hij rare stuipen kreeg en zweetaanvallen en koorts. Niet bepaald leuk om te zien.

29/01
De baas van het weeshuis heeft de overige medicijnen voor Samuel gekocht! Ik kon Francis wel om zijn nek vliegen van blijdschap, maar dat leek me niet helemaal gepast natuurlijk. Mijn lieve Sammy wordt als de medicijnen aanslaan gewoon weer beter!

30/01
Vandaag tot 12.00u bij Mama Ngina gewerkt, en daarna met Dagmar en Rachel naar het Obama Children Hospital geweest. Hier hebben we met de zieke kinderen activiteiten gedaan. Ze hebben tekeningen gemaakt, kleurplaten gekleurd, bellen geblaasd, met ballonnen gespeeld en stickers geplakt. In het begin waren de kinderen heel erg verlegen en bang, maar uiteindelijk kwamen ze gelukkig wat meer los. Ik ben nog door het ziekenhuisje gelopen om ballonnen uit te delen aan andere kinderen, in een kamertje zag ik nog een albino kindje liggen. Heel gek om te zien, want aan de lichamelijke kenmerken zie je dat het een neger is maar het kindje is gewoon spierwit.
Aan de kinderen merk je ook dat het geen weeshuis-kinderen zijn, als ik bij Mama Ngina 1 ballon laat zien worden ze gillend gek en roepen ze allemaal om ballonnen. Deze kinderen wisten niet wat het was, en wat ze ermee aan moesten.

31/01
Vandaag is de tweeling van 6 maanden naar het ziekenhuis geweest voor een HIV test, die helaas positief was. Kindjes van 6 maanden, waarvan het leven al zo bepaald is. Vandaag tot 14.00u stage gelopen, en ’s avonds bij Dunga Hill gegeten. Voor het eten hoef je daar niet naar toe te gaan, want wat ik op mijn bord kreeg daar werd ik niet heel vrolijkvan. Maar om de zon het Victoria Lake in te zien zakken, is wel leuk om te zien. Daarna naar Signature geweest voor een gezellig avondje.

01/02
1 maand in Kenya, woehoe! Om 10.00u zijn we met Piet en Ineke mee naar een klein ziekenhuisje geweest, 4 bedden, een consult ruimte, een kamer om te bevallen in zo’n 50 graden. En dat was het.
Jorine en Rachel hadden wat baby spulletjes mee, dus die hadden ze hier gegeven. Ze waren er onwijs blij mee. ’s Middags naar het Kisumu Hotel geweest om lekker te zwemmen en te zonnen, lees: Te veranderen van muzungu naar kreeft. Daarna gelijk door naar Haandi om te eten, heerlijk Indiaas. Volgens mij heb ik nog nooit van mijn leven zo lekker gegeten als vanavond!

02/02
Vroeg op! Om 8.30 vertrokken met Jorine, Dagmar, Saskia, Bart, Michelle, Dominique, Max en Francis als onze gids. Op naar de Monkey Rock! Nog nooit van mijn leven een berg beklommen, dus ik hield mijn hart vast. Wat een ongelofelijk zware dag was dit. 3.5u over de heen weg gedaan, en de terugweg 2.5u. Op de heen weg nog een stop gehad bij een waterval, waar we even konden verfrissen. Want in de bloedhitte 40 graden een berg beklimmen, is toch best pittig. Toen we op de top stonden, was het een heel goed gevoel. Feeling like we’are on top of the world! Beetje gepaste trots was er wel. Een picknik gehad op de top, en daarna weer aan de terugweg begonnen. Eenmaal beneden aan het eind van middag, zat ik helemaal over de schrammen, blauwe plekken, bloed en splinters. Mijn spieren deden onwijs veel pijn en ik was heel moe. Maar ik had het wel gedaan!

03/02
Vandaag in de baby-class met klei gespeeld, de kinderen dachten eerst dat het snoep was dus ik kon de klei uit alle 15 hun mondjes gaan vissen. Daarna hebben ze van alles gemaakt, vooral het plat stampen was favoriet. Vandaag heb ik in de baby-class nog de Nederlandse manier van straf laten zien, een kind met stoel en al in de hoek gezet. De juf keek me vreemd aan, en zei dat als zij straf gaf ze hem allang een klap had gegeven. Ik zei dat deze methode ook best kon werken, zolang je maar doorzette en niet te snel hem uit de hoek haalde. Na 3x teruglopen had hij wel door dat hij van teacher muzungu toch echt eventjes in de hoek moest blijven zitten.

04/02
Vandaag kwam Rachel bij Mama Ngina langs, en hebben we Tony en David meegenomen naar de supermarkt. Ze mochten van ons allebei wat uitzoeken. En waar Nederlandse kinderen meteen aar de snoep en chips afdeling zouden rennen, wisten deze 2 stoere kids wel wat ze wilde hebben!
Tony wou een etui met schoolspullen, en David een schooltas. Wat waren ze blij toen ze dit in hun handen kregen! Een stuk verder gelopen en wat met ze gedronken, 2 grote flessen frisdrank over de toonbank en ook dit dronken ze lekker op. Ze vonden het prachtig, en we hebben een gezellige middag gehad met ze.

05/02
Vanochtend met Rachel en Ineke naar de stad geweest, hier hebben we stof gekocht en bij een mevrouwtje hebben we hier gordijnen van laten maken. Haar zoontje was enthousiast een het zwaaien en roepen naar ons: MUZUNGU! MUZUGNU! Maar toen we dichterbij kwamen, vond hij het toch iets minder grappig. Krijsen en schreeuwen en hij was doodsbang. Weer is wat anders, in Nederland zijn kinderen bang voor zwarte piet en hier zijn sommige kinderen bang voor blanken.
Daarna naar Mama Ngina gelopen, en heeft Piet de spijkers in de muur getimmerd. Om 16.00u kon ik de gordijnen weer ophalen, en heb ik ze meteen nog even bij Mama Ngina opgehangen. Zo, nu schijnt er geen felle zon naar binnen en kunnen de baby’s slapen zonder bezweet wakker te worden.
De medewerkers waren me erg dankbaar, ‘’ Gos bless you’’ vloog om mijn oren.
Bij deze wil ik ook Anja en Ad nog bedanken, want van hun sponsorgeld heb ik deze gordijnen laten maken voor het weeshuis! 

06/02
Vandaag met Jorine en Rachel activiteiten gedaan bij Pandiepiri, een organisatie die met straatkinderen werkt. Het waren echt schoffies maar ze deden zo onwijs leuk mee! We hebben flessen met water omgegooid, water overgebracht, samenwerkingsspelletjes (wat toch wel lastig voor ze was). We hebben een hele leuke middag gehad met de kids, en zij vonden het ook erg leuk!

07/02
Ruzie tussen de Kenianen en Hindoestanen! Op de rotonde in de stad hadden de Hindoestanen een nieuw standbeeld geplaatst, waar de Kenianen niet echt blij mee zijn. Er onstond een gevecht en de politie heeft traangas gegooid, wat te voelen was in heel de stad. ’s Middags hebben we met Millicent chapati gemaakt, wat heel gezellig en erg lekker was! Bij de Laughing Budha een toetje op en daarna naar Signature gelopen. Bij thuiskomst waren we nog niet moe genoeg, en hebben we nog Twister en Wie ben ik gespeeld. Altijd gezellig.

08/02
Vandaag de Masai Markt leeggekocht, en weer met heel veel leuke nieuwe spullen naar huis toe. Daarna bij Mon Ami geluncht en ein-de-lijk mijn eerste 4cheese pizza op in Kenia! Het enige restaurant waar ze deze pizza hebben. ’s Avonds naar The Duke en Signature geweest, en bij thuiskomst de overige chapati in combinatie met knakworsten gegeten.

09/02
Vandaag helaas nog een keer over de vieze markt gelopen, gelukkig had ik een medestander die het ook niet leuk vond: Rachel. Dit was de laatste keer, al krijg ik geld toe! Daarna in het winkelcentrum gegeten, werkelijk de lekkerste hamburger uit heel Kenia! Daarna thuis zakjes popcorn gemaakt voor mijn lieve stage kinders. ’s Avonds na het eten nog even kletsen met Jorine en Rachel, totdat Rachel keihard begint te gillen en Jorine daarna ook. Bleek er een grote kakkerlak in mijn huis te zitten. Snel naar buiten gerend en naar de bewaker geroepen of hij ons kon helpen omdat er een beest binnen zat. Kwam hij snel aangerend met een grote ijzeren stang, en toen hij de kakkerlak zag begon hij keihard te lachen: ‘’ Ooooh I thought it was a big animal!’’ Al voetballend ging hij met de kakkerlak naar buiten.

10/02
Vandaag met Samuel naar het ziekenhuis geweest, hij moest naar een soort diëtiste omdat hij voor zijn 9 maanden (wat niet 100% zeker is, aangezien hij te vondeling is gelegd) aan de kleine en dunne kant is. Ik wilde mee, omdat ik er zeker van wilde zijn dat hij ook op HIV getest werd. Na ongeveer 1.5u in de wachtkamer met tientallen Kenianen die ook wachten op een HIV test, waren we eindelijk aan de beurt. Prik in zijn vinger, en dan 5 minuten wachten op de uitslag. Als er 2 streepjes kwamen, was hij HIV positief, kwam er maar 1, dan was hij HIV negatief. Na 5 minuten bleek hij dan eindelijk HIV negatief te zijn, en sprong ik op om de verpleegster te omhelzen van vreugde. Sammy keek me met zijn grote bruine ogen raar aan, wat doe je nu? Hij kan het nog niet bevatten, maar met deze uitslag heeft hij iets meer kansen in het leven en daar ben ik onwijs blij mee. Bij Mama Ngina krijgen kinderen met HIV namelijk geen medicijnen, want dat is te duur. Daarna naar de diëtiste, waar ik heel het gesprek heb gevoerd. Als de medewerker van Mama Ngina dat zou doen, zou het in het Swahili gaan en ze hebben er een handje van om je voor te liegen en de situatie positiever te vertellen dan hij is. Een hele vriendelijke vrouw, die Sammy ging opmeten, wegen, enz. enz. Na het vertellen wat voor voedsel hij allemaal krijgt, was ze er al snel achter dat dit helemaal niet goed voor hem is. Hij was waarschijnlijk veel te vroeg geboren en daarna ook slecht voedsel gekregen, waardoor het nog zo’n mini babytje is. Een baby van ongeveer 9 maanden waarbij een rompertje van 3 maanden nog te groot is. Ik heb een grote zak porich meegekregen voor hem, wat gemengd moet worden met melk. Hopelijk knapt hij hier een beetje van op.

11/02
Vandaag is Kimberley aangekomen, en ze is samen met Rachel even komen kijken bij Mama Ngina. Hier heb ik aan Rachel de uitslag op het lichaam van Samuel laten zien, wat er erg slecht uit zag. Hierna zijn we naar de Nakumat geweest en hebben we wat boodschappen gedaan, ook heb ik de juiste crème voor Samuel gekocht. ’s Avonds zijn we uiteten geweest bij Buddy’s, omdat het Kimberley haar eerste dag in Kenia was!

12/02
Vandaag helaas de laatste stage dag bij Mama Ngina, met lood in mn schoenen en heel veel grote tassen mee ging ik de tuktuk in. Popcorn, troetels (kleine speel-beestjes), chips, van alles zat er in mijn grote tassen voor de kinderen. Alle kinderen van Mama Ngina waren heel blij met de popcorn, troetels en chips. Ik verwachtte dat ze er als beesten op af zouden stormen, maar ze bleven rustig zitten en wachten net zolang met eten totdat alle kinderen een zakje popcorn hadden. De glistering in hun ogen, wanneer ze ook nog de troetels zagen, vergeet ik nooit meer. Wat waren ze blij! Kleine beestjes die je bij de boodschapen bij de Plus krijgt, heeft de kinderen van Mama Ngina zo blij gemaakt. Een medewerker van Mama Ngina kwam naar me toe, om me te bedanken: ‘’ God bless you! He send you to us, to take care of all the children and help them. And in pecial to take care of your son Samuel, I can see that he really love you and that you really loves him. We will miss you, thank you for everything!’’ Een mooier compliment kan je niet krijgen op je laatste dag, toch?
In het begin kon ik de vrouwen wel wurgen, maar naarmate de tijd verging heb ik me hier toch overheen gezet, en zelf de kids maar laten zien dat het ook anders kan. Dat er ook mensen zijn die wél vanuit hun hart met ze willen spelen en knuffelen. Nog met de oudste kids twister gespeeld, en daarna iedereen geknuffeld. ‘’We gonna miss you muzungu Lindy!’’ Ik heb ze beloofd om nog een keer terug te komen voordat ik naar Nederland ga, volgens de medewerkers om Samuel op te halen en in mijn koffer te stoppen, want ik kon natuurlijk niet zonder hem terug naar Nederland. Ging dat maar zo makkelijk, dan ging hij mee naar Nederland! Nadat ik alle kids geknuffeld heb, en de medewerkers bedankt voor de tijd bij Mama Ngina, was het tijd om ook van Samuel afscheid te moeten nemen. Sommige zullen wel denken, een baby waar je 6 weken voor gezorgd hebt, zo gaan missen? Ja, dat kan en vooraf had ik dat ook nooit verwacht. Al de hele dag hield hij me stevig vast, liet hij me niet los, alsof hij aanvoelde dat het vandaag mijn laatste dag was. Heel apart. En daar was het moment, ik moest hem aan iemand anders geven en hij bleef me maar aankijken. Met zijn prachtige grote bruine ogen, waar inmiddels de tranen uitrolde, met zijn lieve kleine handjes, die hij naar mij uitstrekte, omdat hij weer in mijn armen wou liggen. Ik gaf hem een laatste knuffel, een paar laatste kussen en liep weg. Nog een keer achterom gekeken, en zien dat hij hard aan het huilen is en naar mij aan het kijken, nog steeds zijn armen naar mij toe. Inmiddels liepen er over mijn wangen ook tranen, ik ga je missen lieve Samuel. Ik hou van je en zal je nooit vergeten. Als het mogelijk was, ging je mee naar Nederland. Tot gauw.

13/02
Onze vakantie week is begonnen. Om 8.15 stond de tuktuk voor de deur, en gingen Juul en ik naar het Magadi Center om een ochtend mee te lopen met Home Base Care. Met Monica en Margareth gingen we meelopen naar de sloppenwijken, om op huisbezoek te gaan bij zieken mensen.
Bij huisje 1 was een mevrouw die HIV heeft, en door de bijwerkingen van de medicijnen overal jeuk had en dus haar hele lichaam open had gekrabd. Ze had over littekens. Bij huisje 2 waren een man en vrouw, beide HIV. De man had iets met zijn voeten, waardoor hij niet naar zijn werk kon en er dus geen geld binnen kwam. Niks ziektewet, gewoon doodgaan van de honger. Bij huisje 3 was een mevrouw, ook met HIV, die door de medicijnen mentaal was aangetast. Dit was erg sneu om te zien, vooral ook omdat haar oudste dochter (13 jaar) voor haar jongste dochter (10 maanden) moest zorgen. Het babytje had ook HIV, en was ook ziek. Bij huisje 4 was er een man die door de HIV medicijnen vreselijk dun was geworden, hij was letterlijk een skelet geworden. Vel over been. En maar vriendelijk naar ons blijven lachen, terwijl de dood hem bijna heeft.

17/02
Terug gekomen van een geweldige safari in de Masai Mara! We hebben in 1 dag de Big Five gespot, en de luipaard zelfs 2x. We hebben 3 super leuke dagen gehad, het leek wel een sport om de dieren te vinden. We hadden ook een erg enthousiaste driver, als hij via de radio doorkreeg dat er een paar kilometer verderop 2 leeuwen heel dichtbij waren, scheurde hij er vandoor om daar zo snel mogelijk te zijn. Hij vertelde dat hij sinds december geen luipaard en neushoorn meer gezien had, de dieren die het moeilijkst zijn en die de meeste mensen ook niet kunnen vinden. We hebben onwijs geluk gehad! Het tentenkamp was ook heel gezellig, we werden enthousiast begroet door een groep apen die daar blijkbaar ook woonde. ’s Nachts hoorde je ze over je tent lopen. Vanochtend zijn we na de laatste uurtjes in de Masai Mara doorgereden naar Kisumu, heel de Masai Mara door wat heel mooi was om te zien. Nog vlakbij de grens van Tanzania, je kon het zo aan de overkant zien liggen. ’s Avonds thuis snel wat gegeten, gedoucht en ons bed in. Iedereen was versleten van deze 3 dagen, maar wat hebben we het onwijs leuk gehad!

18/02
Vandaag stond de verhuizing op de planning. Spullen ingepakt, boodschappen gedaan en over de hobbelwegen naar Rangala toe. Hier is alles zo anders als in Kisumu, dat merk je meteen. Bij aankomst even wat gedronken, en daarna naar de zuster van het babyhome geweest om te laten weten dat er aangekomen waren. Meteen nog even in het babyhome geholpen. Ik kreeg een klein meisje van net 2 maanden in mijn armen, ziek van de tuberculose. Later kreeg ik een beetje van 1 week oud in mijn armen, wat een onwijs klein kindje was dit. Ook nog bij de oudere baby’s de fles gegeven, en daarna lekker gegeten. Avond nummer 1 in Rangala, en de stroom viel uit: Perfect!
Gelukkig zijn we inmiddels gewend om de avonden met zaklampen en kaarsen door te brengen, dus een groot probleem was het niet.

19/02
Om 6.30u gingen alle hanen kranen, waardoor ik klaarwakker was. Om 7.00u hoorde we de kinderen van het babyhome en niet veel later begon ook de nursery op het terrein met de lessen. Langer dan 6.30u uitslapen gaat hier dus lastig worden. Maar dat gaf voor vandaag niet, want er stond een hoop werk te doen. Juul en ik begonnen aan onze enorme berg met kleren, na 1.5u was alles gewassen, zere handen maar het was schoner dan daarvoor. Vanmiddag gaan we naar Ugunja, om te kijken wat voor boodschappen we daar allemaal kunnen kopen. Morgen begint de eerste stage dag op de Boysschool, en ik ben benieuwd hoe dat gaat worden.

20/01
Om 09.00u met Consolata, Rachel en Dagmar naar de Boysschool geweest. Erg vriendelijke docenten. Helaas kon ik vandaag nog niet beginnen, ivm examens. Morgen om 08.00u terugkomen dus. Daarna naar Dagmar haar stageplaats, De Equator school. Door de stromende regen op de modderige zandweggetjes, wat betekende dat we alle 4 oranje schoenen hadden van de blubber.

21/01
Om 7.50 naar de Boysschool lopen, onderweg toegezongen worden door allemaal kinderen: Muzungu, how are you? I'm fine, thank you! Zo bizar, hoe enthousiast sommige mensen zijn als je ze ziet. Zwaaien en roepen naar je. Om 08.00u bij de Boysschool, waar de vrijdagochtend assembly ging beginnen. Wat betekende dat 460 jongens in rijen rondom de vlag stonden. De vlag werd gehesen, de jongens gingen marcheren alsof ze in het leger zaten en er werd gebeden. Indrukwekkend om te zien hoe zoveel jongens tegelijk hetzelfde doen. En toen kwam het leuke: ''Lindy, go inside the cirkel and introduce yourself. Your name, your country, what you will gonna do here. Tell them everything you want!'' Uh.. Daar gingen we dan. Stem opgezet en ''Goodmorning everybody!'' geroepen. En dan allemaal in koor antwoorden: Goodmorning teacher, how are you? Ze verteld dat ik voor 5 weken op de Boysschool kom werken, en ze voornamelijk PE (gymles) ga geven. Alle blije koppies, zo leuk om te zien. Want gymmen, dat vinden ze super hier! Daarna in de lerarenkamer mijn eigen timetable gemaakt, met de lessen die ik wilde gaan geven in de verschillende klassen. Daarna in class 4 gekeken, een klas met 63 jongens. Na de thee (met melk en heel veel suiker) pauze met mandazi's (soort droge oliebol), was het tijd om class 2 gymles te gaan geven. De docent ging mee naar het veld, omdat niet alle kinderen goed Engels konden. Deze klas telde 51 kinderen. Teams van 11 om te voetballen? Ben je gek, 25 tegen 26 en rennen als een malle! Geen spelregels niks, but they are having fun, and that's the most important thing, right? Daarna was het de beurt aan klas 4, waarvan sommige jongens groter waren als ikzelf. De jongens moesten in een rechte lijn naar het veld lopen, marcherend en al. We begonnen met wedstrijdjes. Wie is het snelst aan de overkant met rennen, springen, hinkelen, kikkersprong? En daarna voetballen, ze hadden de ochtend van hun leven en vroegen wanneer ik ze weer kwam halen om te mogen voetballen. Na de middagpauze bleek de docent van klas 4 er niet te zijn, ze was naar een begrafenis, en de muzungu kon toch best lesgeven? Uh.. 63 jongens die je aanstaren is toch best een beetje eng. Maar wat was het lesgeven leuk! Ik heb hun wat Nederlandse woordjes geleerd, en hun mij wat Swahili woordjes. Deze klas is behoorlijk goed opgevoed, ik hoefde maar 1x QUIET te roepen en ze waren doodstil. Daarna ging ik opzoek naar een boek om uit les te geven, wat er niet was en de andere docenten wilde me hier niet mee helpen. Prima, kom op jongens, naar het veld en toernooitje voetballen! Halverwege het toernooi gingen de klokken luiden van de kerk, het was church-time voor alle jongens en meisje van de boys& girls primary school. En voor mij was het tijd om lekker naar huis te gaan. Gesloopt na het sporten in 40 graden, en van muzungu naar kreeft veranderd.

22/01
Rachel jarig! Vroeg op om naar Kisumu te gaan in een bloedhete matatu, 183x stoppen maar na 2uur waren we eindelijk weer ''thuis'', want zo voelde het toen we Panda's Paradise binnen kwamen, en zeiden tegen de bewaker ''We're back home!''
's Middags de verjaardag van Rachel gevierd met taart, cadeautjes, Millicent, Consolata, Sammy en Maurice, en de meiden van de groep. 's Avonds lekker uiteten geweest en daarna een avondje stappen bij Signature!

23/01
Ontbeten bij Buddy's, een heerlijke kaas/tomaat tosti en bananen shake. Daarna de hele dag met Dagmar bij het Kisumu Hotel gelegen om te zonnen en te zwemmen, want 40 graden is toch best warm en dat bruine kleurtje.. Dat hebben we na anderhalve maand nog steeds niet!

Morgenochtend terug naar Mama Ngina, om te kijken hoe het met mijn kindjes gaat en terug met Samuel naar het ziekenhuis voor controle. En 's Middags weer aan de lange rit terug naar Rangala beginnen, om daar voor 2 weken te verblijven..