Kerstsfeer, inbraak en corrupte politie

Hello!

Vorige week dinsdag hebben Charley en ik op stage een interessant gesprek over het geloof gehad met 2 medewerkers. Ze konden maar niet begrijpen dat er in Nederland zóveel mensen zijn die ongelovig zijn, maar, ze waren zeer opgelucht dat Charley en ik wel in God geloven en in Nederland iedere zondag naar de kerk gaan. Vaak is het beter om deze leugen te vertellen, maar het voelt toch niet helemaal fijn om hierover te liegen. Het weekend waren we in de moskee in Kampala geweest, dit begreep onze collega ook niet. Hoe kan je als christen een moskee bezoeken?! Gelukkig konden we ons er goed uitpraten en hebben ze geen christelijke vragen gesteld waar we het antwoord niet op weten.

Op de woensdagochtend kwamen we vroeg op stage aan voor een streetwalk, die niet door bleek te gaan. De vrijwilliger had geregeld dat we in de middag een training konden geven op school, dus hier zijn we heen gegaan. Maar, na een halfuur wachten bleek het wederom niet door te gaan. Ik vond het dus tijd worden om Carol (vrijwilliger) de betekenis van ‘Jan Lul’ uit te leggen. Carol heeft de hele dag geroepen: ‘We were there for Jan Lul, tomorrow we will not come for Jan Lul!’. Verder zit de Kerstsfeer er bij Jinja Connection al aardig in, de kerstliedjes worden gezongen dus het Jingle Bells dreunt door. Gezellige bedoeling! Ik ga Kerst ook bij Jinja Connection vieren, waar een waar feestmaal wordt georganiseerd voor de kinderen. Papa en mama hebben ook nog een bedrag gesponsord, waar we voor veel kinderen sandalen/slippers van kunnen kopen én 5 kippen! TOK TOK.
Deze week hadden we nog niet genoeg Bijbelpraat gehad, maar gelukkig liep daar op straat een Ugandees het Nieuwe Testament te verkondigen. Beeld je in: 30 graden, volledig gekleed in pak, met een Bijbel in zijn hand en BRULLEN maar. Normaalste zaak van de wereld hier (jammer dat filmpjes niet kunnen bij dit verslag).

Donderdag was een regenachtige dag, ik waande me even in Nederland, maar gelukkig is dit nog niet zo. Het heeft vrijwel de hele middag geregend, waardoor we niet naar onze training konden. Want, het regent. Dit vonden we niet erg, want het kwam ook echt met bakken uit de lucht. Op mijn vraag of we de school even moesten bellen om af te melden, moest de manager lachen. Neejoh, school snapt wel dat je niet komt als het regent. Okeeeee! De hele middag besteed met spelletjes UNO en kaarten met de kinderen en op een enigszins droog moment gauw de boda naar huis gepakt.

Op vrijdag was papa jarig, waar ik helaas niet bij kon zijn. Gelukkig kon ik toch een cadeautje laten bezorgen! In de ochtend zou ik met Joëlla, Milou en Renske naar een project in Jinja gaan waar ze mooie souvenirs maken. Maar, het heeft van 6u-11u geregend, dus konden we pas om 11.30u vertrekken. Geheel geoorloofd natuurlijk, want, regen. Het bleek een Amerikaans project te zijn met een flink Halleluja gehalte, dus ons bezoek heeft niet heel lang geduurd. Daarna heb ik wederom stofjes uit gezocht en nog een jurkje en shirt laten maken. Kost niks! Helemaal leuk. In de avond zijn met de volledige groep uiteten geweest, bij wat volgens mijn reisboek dé pizzeria moest zijn van Jinja. Dit bleek helaas een beetje tegen te vallen, ananas was verdwenen vanaf mijn pizza en de bodem was zwart. Maar gelukkig was het wel gezellig met zijn allen!

Op zaterdag gingen 7 van de groep raften op de Nijl. Deze activiteit heb ik maar eventjes overgeslagen, in plaats daarvan met Sanne en Vivan naar het zwembad áán de Nijl, telt dat ook? Hier hebben wat uurtjes liggen bakken en gezwommen. Mijn huid is weer een teint minder wit nu. Fijn. Dit zwembad was in Bujagali, ongeveer 25 minuten op de boda. En dan niet over een verharde weg, nee een weg met 100 gaten, 83 kuilen en 47 bobbels. Heel prettig als de boda hier dan met flinke vaart overheen gaat. Het voordeel van Bujagali: de beste rolex-kraam ever! Hier verkopen ze ook rolex met nutella en banaan, of met kaas en frietjes. Avocado kan ook. Mogelijkheden te over! Hier hebben we natuurlijk ook even goed gebruik van gemaakt en een after-breakfast rolex op en een lunch-rolex, jammie!

Op zondagochtend zijn we er helaas achter gekomen dat er ’s nachts was ingebroken in ons huis. Sanne en Charley hebben de inbrekers horen lopen in de woonkamer, keuken en badkamer en met een zaklamp zien schijnen. Vivan, Jorick en ik hebben hier gelukkig doorheen geslapen. In de ochtend lag er een metalen buis en frisdrank flesje op de bank. Ook hebben zij helaas een hoop spullen meegenomen. Rugzak, opladers, powerbank, portemonnee, jassen en schoenen. Oma, gelukkig hebben ze de kruidnoten die ik van u heb gekregen niet meegenomen! Bij de heg achter ons huis is een gat gemaakt waar ze doorheen zijn gekomen. Het bleek al gauw duidelijk te zijn wie de daders waren: de werknemers van de buren. Het gat kwam namelijk op zijn terrein uit en bij hem was geen gat te vinden, terwijl hij een mega gate heeft. Op zijn terrein lagen ook allemaal bonnetjes die Jorick in zijn tas had zitten. Maar, de buurman is een ‘very powerful man’ hier in town, dus kan de politie niks. De beste man is namelijk bevriend met een hoge pief van de politie en dus gebeurt er niks, ja onze bewaker is voor een nacht de cel in gestuurd. Corruptie ten top dus en Jorick en Charley zijn behoorlijk wat spullen kwijt. Dan voel je je toch wel even machteloos. Uganda test onze emoties wel flink uit op deze manier. Eerst al de ellende in de eerste maand, nu nog een inbraak in ons huis én corrupte politie. We hopen allemaal dat het hierbij blijft en er niet nog meer nare dingen gebeuren. Op zondagavond zijn we maar even met een gedeelte van de groep uiteten geweest, omdat we geen zin hadden om thuis te zitten. Zondagavond is een slot geplaatst op ons huis en heeft de nieuwe bewaker instructies gekregen om meer te patrouilleren. Dit hebben we geweten, het automatisch licht ging continu aan, er werd rondgelopen langs ons huis en met de zaklamp geschenen. Dit zorgde voor wat angstige momenten, omdat we toen nog niet wisten dat het de bewaker was. Vivian heeft een eigen kamer in ons huisje, maar had deze nacht haar matras bij Jorick en mij op de kamer gegooid zodat ze niet alleen hoefde te slapen. Gezellig knus met zijn 3-en op een paar vierkante meter.

Na een beroerde nacht met weinig slaap, was het maandagochtend weer tijd voor stage. In de ochtend hadden we training in Masese. Hier hebben we de laatste training gegeven aan de kinderen en afgesproken dat we donderdagochtend terugkomen om de certificaten uit te delen. De kinderen hebben dinsdag en woensdag examens en hebben dan vakantie, maar voor een certificaat van ons komen ze donderdagochtend graag nog even terug naar school. In de middag hadden we op een andere school de afsluiting van ons programma. De koppies van de kinderen wanneer de ze een certificaat kregen, fantastisch! Dat is in Uganda echt een big deal, als je ergens aan mee hebt gedaan dan wordt er vanuit gegaan dat je ook een certificaat krijgt.

Na deze week stage hebben we nog maar 2 weken stage. Volgende week komt Anouk deze kant op, yes zin in! Het weekend gaan we de Sipi Falls bezoeken in het oosten van Uganda en als ik klaar ben met stage een mooie reis maken!

Groetjes vanuit Jinja!