Pech en plezier in Pai

Goedemiddag! Even een verslagje uit Pai :)
Op een Thais toetsenbord.. Gelukkig kan ik blind typen en hoef ik dus niet naar het toetsenbord te kijken, anders werd het een beetje lastig!

Maandagochtend 20 juli; Om 8.30 hadden we de bus naar Pai, een backpackersdorpje op zo'n 150 KM afstand van Chiang Mai.
We hadden van andere backpackers al gehoord dat het niet zo'n fijne rit is, maar dat het zo erg was... Sinds zondagavond 19 juli voelde ik me al niet zo goed, maar toen ik maandagochtend wakker werd, was het nog erger. Spierpijn, hoofdpijn, suf, continu naar de WC, buikpijn. Toch besloten om met het busje mee te gaan, want we hadden nou eenmaal het ticket al geboekt.
Samenvatting: Wat een vreselijke tocht. In totaal zijn het 762 bochten de bergen in. Kotsmisselijk kwam ik er na ruim 3u uit en we konden meteen naar onze kamer lopen. Rechtstreeks naar de WC en op bed gaan liggen!
Maarten en Anouk hebben een scooter gehuurd en ik heb de hele dag ziek op bed gelegen met koorts, sprintjes naar de WC, overgeven en de hele rambam bij elkaar. Tussendoor wat water en bananen gegeten, je moet toch iets. 's Avonds gingen de anderen uiteten en ben ik meegeweest om wat te drinken, zodat ik toch iets van Pai kon zien. Hierna weer rechtstreeks naar bed en heel wat uurtjes geslapen.

Dinsdag 21 juli; Omdat de andere zo enthousiast waren, wilde ik toch wel graag mee. Wat pillen ingenomen en bij Anouk achterop de scooter gekropen. WC papier in mijn tas! We zijn bij 2 watervallen geweest, wat heel mooi was om te zien en bij 1tje hebben we ook nog gezwommen.
In de avond zijn we naar de Pai Canyon geweest, maar helaas was het slecht weer dus een geweldig uitzicht hadden we niet. Normaal kan je hier uitkijken op allemaal bergen in Pai, maar nu was er maar een stukje te zien. Toen we weer beneden stonden moest ik nog even een pitstop maken bij een heel fijn fris (lees het sarcasme) hurktoilet. Vervolgens op de scooter, door de stromende regen en af en toe onweer, terug naar huis. (We noemen hier trouwens alles huis, waar we die nacht slapen).
Hier kwamen we uiteindelijk doorweekt aan, meteen een lekkere warme douche gepakt en op bed nog even een boekje gelezen en wat geschreven. Toen ik rond 11u mijn lenzen uit wilde doen, kwam ik erachter dat er bij de wastafel onwijs veel grote mieren waren, waardoor ik even met een slipper in de aanval moest, zo'n 25/30 mieren hebben het loodje gelegd en uiteindelijk kon ik lekker mijn bedje in.

Woensdag 22 juli; We hebben wat uitgeslapen en hebben toch besloten dat ik even langs het ziekenhuis ga, omdat mijn symptomen ook kunnen lijken op denque, knokkelkoorts wat door een mug overgebracht is en wat niet zo best is als je dat hebt. In het ziekenhuis werden we van hot naar her gestuurd en Maarten verbaasde zich erover hoe vies het was. Anouk en ik vonden het reuze meevallen, dit was juist een schoon ziekenhuis! Wij hebben vorig jaar Afrikaanse ziekenhuizen gezien, dat scheelt.
Uiteindelijk in een kamertje bij de dokter uitgekomen, die niet vermoedt dat ik denque heb, omdat ik niet continu hele hoge koorts heb, maar zo af en toe. Ze gaat ervan uit dat ik bacterieen in mijn buik heb, waardoor ik dus moet overgeven en zo'n 15x per dag de WC kan bezoeken.
Ze heeft me wat pillen voorgeschreven en deze kon ik later bij de apotheek ophalen, waar ik ook uitleg kreeg. ORS, paracetamol en nog 2 soorten om de diarree te stoppen en eentje om de bacterie in mijn buik te doden. Prima, als het maar snel overgaat!
Ik had een bus ticket geboekt voor 12u smiddags, maar dat gingen we helaas niet meer redden. Nu dus maar om 5uur. Terug bij de slaapkamer zijn Anouk en Maarten naar de scooter verhuurder gegaan, om motorbikes te regelen, hun hebben namelijk het (in mijn ogen) idiote plan, om van Pai naar Chiang Mai op de scooter te gaan... Ik was dan ook blij toen ze terugkwamen om te zeggen dat ze geen motorbikes beschikbaar hadden en moesten wachten. We zijn toen wat gaan eten, yoghurt met vers fruit maar na een paar happen zat ik al vol. Gelukkig hebben we Maarten die ook als vuilnisbak dienst doet. Na een hoop stennis gemaakt te hebben, is het Maarten en Anouk gelukt om een motorbike te krijgen en rond 15.00u zijn ze vertrokken richting Chiang Mai. Om 17.00u gaat mijn bus en gelukkig zit ik voorin naast de chaffeur, zodat ik hopelijk minder misselijk wordt. Deze rit is echt hels! Nog paracetamol innemen voor de buikkrampen en dan hoop ik rond 20.00u in Chiang Mai aan te komen.
We slapen dan nog een nachtje in het Dutch Guesthouse, hopelijk kunnen we zo snel mogelijk de bus naar Laos pakken, wat misschien wel zo'n 24u duurt. DRAMA. Ik hoop maar dat ik dan beter ben, anders gaat dat niet lukken. Maar dat komt goed, zoals altijd :)

Inmiddels hebben we de zoveelste tropische regenbui hier in de bergen, maar zit ik gelukkig lekker binnen in een internetcafe.
Straks even langs de 7/11 lopen om water te kopen voor in de bus en misschien nog iets om te eten, als er iets is zonder vet want anders slaat mijn buik gegarandeerd op hol.

Aju, tot de volgende keer!

PS. Reacties vind ik leuk!