First week in busy Kampala

Hi vanuit een chaotisch, druk en warm Kampala!

Inmiddels ben ik alweer een kleine week in Uganda en dat bevalt me (meestal) prima. Het is fijn om terug te zijn in het chaotische stadsleven van Kampala, al moet ik ook wel weer even wennen. Ik ken er de weg niet (goed), iets met het richtingsgevoel van een koe (en Jinja, mijn vorige woonplaats in Uganda, is net een dorp in vergelijking met Kampala). Dit maakt het af en toe lastig, omdat ik geen idee heb of een boda driver de goede kant op rijdt of me bewust of onbewust een verkeerde kant heen brengt. Gelukkig helpt het als ik mijn karige woordenschat van het Luganda in de strijd gooi, dan denkt een boda driver dat ik een mzungu (blanke) ben die al láng in Uganda woont.

Momenteel woon ik bij een collega in huis, omdat het huis van Charlie’s Travels nog helemaal vol zit. In dit huis heb ik het geluk (not) dat er ook een kat woont. En laat deze kat nu net gewend zijn om in mijn kamer te wonen/slapen. Uiteraard hebben de kat en ik hierover geen commitment gesloten, al denkt de kat daar anders over. Als ik ook maar 3 seconden mijn kamerdeur open heb, neemt hij een sprint als een ware Afrikaanse marathonrenner…. Gelukkig heeft hij een belletje om zijn nek, waardoor het gezegde ‘’saved by the bell’’ uitstekend van toepassing is. Vraag me niet hoe, maar na 3x de kat mijn kamer uitgewerkt te hebben vindt hij me nog steeds aardig en wilt hij nog steeds graag in mijn bed slapen. Deze liefde is niet wederzijds, dat begrijp je.

Okay, terug naar het dagelijks leven in Kampala. In de ochtend vertrek ik naar kantoor om daar een lange dag te werken. Achterop de boda, kriskras door de ochtend hectiek. Je hebt hier ook SafeBoda, dit zijn boda drivers die over het algemeen iets veiliger zouden moeten rijden, altijd een extra helm bij hebben en die je ook kunt bestellen zoals een Uber. Soms kom je in de file van Kampala terecht en is er een klein stukje ruimte tussen een vrachtwagen en een auto (aan de verkeerde kant van de weg, spookrijden is hier vrij normaal). Een ‘gewone’ boda driver denkt: ‘Ik weet niet of ik er doorheen pas, laten we het proberen!’ Een ‘SafeBoda’ neemt dit risico niet, dus dat scheelt aan blauwe knieën en schouders als je er tóch niet doorheen past. Best fijn!

Er is zoveel te leren, zoveel te lezen, zoveel te ontdekken: ik hoef me nog niet te vervelen in mijn nieuwe baan! Het bedrijf kan zúlke toffe trips organiseren. Dus, wil je op trip naar Kenia of Uganda (of een ander Afrikaans land): contacteer me! Afgelopen weekend hebben we met het Kampala-team een mountainbike tocht gedaan, om te ontdekken of dat leuk is om voor klanten te organiseren. We hadden stiekem al onze overlijdensverzekering gecheckt, want fietsen door Kampala: dat kan natuurlijk nooit goed gaan. Echter bleek de fietstocht niet door Kampala city te gaan, maar over een eilandje in het Victoria meer. De 30 km lange fietstocht hebben we ons in het zweet gewerkt, prachtige plekken gezien en genoten van de sportieve activiteit: zeker iets tofs om reizigers te laten doen!

Op zondag was het ook tijd voor het zwembad, want: zon en hitte. Een prachtige plek met groene tuin en uitzicht op het Victoria meer. Helaas waren de weergoden ons niet gezind deze dag, na anderhalf uur begon het te stortregenen. Iets met het regenseizoen dat nog op de achtergrond aanwezig is. Voor een paar uur zaten we vast bij het zwembad (niet vervelend als ze heerlijk eten én een openhaard hebben). Toen de regen gestopt was, kon ik op een avontuurlijk tripje naar huis rekenen. De straten waren inmiddels in een bruine rivier veranderd waardoor de boda eerder een boot was dan een motor.

Dit weekend staat er een weekend weg op de planning met het Kampala-team. Genieten van een mooie locatie, prachtige omgeving en toffe activiteiten. Vind ik leuk! To be continued!