Kaartlezen, chimpansees en digitaal detoxen
Door: lindyberkhout
Blijf op de hoogte en volg Lindy
01 Oktober 2019 | Oeganda, Kampala
Hi vanuit een regenachtig Kampala,
Dit wordt weer een blog waarin ik jullie een klein inkijkje geef in mijn huidige Ugandese leven! :) Nog even, want na 12 oktober wordt het een Keniaans leventje!
De afgelopen week is Kampala helaas zeer negatief in het nieuws geweest. Een heftig incident, dat je even extra doet beseffen dat je in een ontwikkelingsland woont. Een land waar het verschil tussen arm en rijk zó onwijs groot is. En dat dit verschil alleen maar groter wordt door huidige ontwikkelingen. Het gebeurt helaas vaker dat er spullen of geld worden gestolen. Maar veel van deze ‘dieven’ zijn ook slachtoffer. Slachtoffer van de sloppenwijk, slachtoffer van de grote armoede waarin zij leven. Ik praat dit gedrag absoluut niet goed, maar ik begrijp soms wel waarom het gebeurt. Er zijn thuis kindermonden te voeden. Schoolgeld moet betaald worden, zodat zij een betere toekomst tegemoet kunnen gaan. Maar een beroving met buitenproportioneel geweld zoals deze, is zeer uitzonderlijk en mag nooit geaccepteerd worden. Over het algemeen zijn Ugandezen juist heel vriendelijk en willen ze dat je een positief beeld over het land naar buiten brengt.
Terug naar de vriendelijkheid van de Ugandezen, want dat heeft gelukkig nog altijd de boventoon! Het blijft leuk om over boda ritjes te schrijven, vind ik tenminste! De app SafeBoda lijkt de ideale uitvinding, totdat het op kaartlezen aankomt. De drivers kunnen op de kaart zien waar je bent zodat ze daarheen kunnen rijden om je op te halen, maar dit blijkt een onmogelijke opgave. 99% van de drivers kan geen kaartlezen, dus bellen alsnog om te vragen waar je bent. En probeer dat dan maar eens uit te leggen als er geen straatnaam is of als het spitsuur is. OF als de betreffende driver alleen maar Luganda spreekt in plaats van Engels. Een hele opgave! Om dit te voorkomen neem ik wel eens een ‘gewone’ boda, bijvoorbeeld als ik uit werk kom en naar de supermarkt of mijn huis toe wil. Zo stapte ik vorige week achterop bij Michael. De beste man had alleen aan de linkerkant een spiegel, want die op rechts had hij eraf gehaald. Zijn verklaring? ’’Die wordt er toch wel afgereden, dus kan ik hem er maar beter zelf afhalen’’. Duidelijk verhaal Michael!
Het weekend mocht ik met mijn Kampala collega’s doorbrengen in een prachtige lodge in Kibale Forest National Park. Inclusief aapjes op het balkon en een prachtig uitzicht over het regenwoud. Op de vrijdag zijn we in alle vroegte vertrokken vanuit Kampala, omdat er óók nog gewerkt moest worden. We hebben zo’n 8 accommodaties bezocht die we kunnen organiseren voor klanten. Sommige basic, sommige onwijs luxe met prachtige uitzichten. Leuk om zoveel te zien van de omgeving. Ook op de zaterdag ging de wekker vroeg, want het was tijd om chimpansees te gaan zoeken in het regenwoud! Samen met een collega meldde we ons bij het kantoortje, van waaruit er een aantal groepjes het woud in trokken. Onze gids gaf ons als eerst een briefing: ‘’Zoals jullie zien, heb ik een geweer bij me. Dat is omdat er hier ook wilde olifanten leven en black mamba’s en pythons, gewoon, voor de zekerheid’’. Uh, meneer, ik dacht dat ik voor chimpansees kwam?! Na een paar uurtjes het regenwoud in hiken, kwamen we de eerste chimpansees tegen. Hoog in de bomen. Die ik zelfs mét lenzen niet zo goed kon zien. Een beetje teleurgesteld liepen we terug richting de uitgang, totdat we een gigantisch kabaal hoorden. Onze gids rende in noodvaart het bos door en wij hobbelden erachter aan (al struikelend over takken en boomstammen, glibberend door de modder en door mierennesten heen; dit was vast een komisch gezicht). Een chimpansee familie kwam de bomen uit, op zoek naar eten! Een halfuur lang lieten de chimpansees het toe dat wij hen bestudeerden en een stukje met hen mee liepen. Een baby chimp van zo’n 8 maanden was erg nieuwsgierig, maar als hij te lang achterom naar ons keek, kreeg hij een klap van mama chimp om weer door te lopen. Erg bijzonder om deze prachtige dieren op 3 meter afstand te mogen bewonderen! Je begrijpt, ik was one happy girl dit weekend na het zien van zóveel aapjes!
Na een heerlijk detox weekend (want: geen telefoon verbinding daar in de bush) weer terug naar Kampala voor een nieuwe werkweek. Deze week verhuis ik ook naar het Charlie’s Travels huis, omdat er een kamer vrijkomt (byebye kat!). Dit weekend staan er 3 dagen Jinja op de planning! In 2017/2018 heb ik stiekem een beetje mijn hart verlopen aan dit leuke stadje, dus heerlijk om terug te gaan en te kijken of er nog veranderingen zijn! Zin in!
Dit wordt weer een blog waarin ik jullie een klein inkijkje geef in mijn huidige Ugandese leven! :) Nog even, want na 12 oktober wordt het een Keniaans leventje!
De afgelopen week is Kampala helaas zeer negatief in het nieuws geweest. Een heftig incident, dat je even extra doet beseffen dat je in een ontwikkelingsland woont. Een land waar het verschil tussen arm en rijk zó onwijs groot is. En dat dit verschil alleen maar groter wordt door huidige ontwikkelingen. Het gebeurt helaas vaker dat er spullen of geld worden gestolen. Maar veel van deze ‘dieven’ zijn ook slachtoffer. Slachtoffer van de sloppenwijk, slachtoffer van de grote armoede waarin zij leven. Ik praat dit gedrag absoluut niet goed, maar ik begrijp soms wel waarom het gebeurt. Er zijn thuis kindermonden te voeden. Schoolgeld moet betaald worden, zodat zij een betere toekomst tegemoet kunnen gaan. Maar een beroving met buitenproportioneel geweld zoals deze, is zeer uitzonderlijk en mag nooit geaccepteerd worden. Over het algemeen zijn Ugandezen juist heel vriendelijk en willen ze dat je een positief beeld over het land naar buiten brengt.
Terug naar de vriendelijkheid van de Ugandezen, want dat heeft gelukkig nog altijd de boventoon! Het blijft leuk om over boda ritjes te schrijven, vind ik tenminste! De app SafeBoda lijkt de ideale uitvinding, totdat het op kaartlezen aankomt. De drivers kunnen op de kaart zien waar je bent zodat ze daarheen kunnen rijden om je op te halen, maar dit blijkt een onmogelijke opgave. 99% van de drivers kan geen kaartlezen, dus bellen alsnog om te vragen waar je bent. En probeer dat dan maar eens uit te leggen als er geen straatnaam is of als het spitsuur is. OF als de betreffende driver alleen maar Luganda spreekt in plaats van Engels. Een hele opgave! Om dit te voorkomen neem ik wel eens een ‘gewone’ boda, bijvoorbeeld als ik uit werk kom en naar de supermarkt of mijn huis toe wil. Zo stapte ik vorige week achterop bij Michael. De beste man had alleen aan de linkerkant een spiegel, want die op rechts had hij eraf gehaald. Zijn verklaring? ’’Die wordt er toch wel afgereden, dus kan ik hem er maar beter zelf afhalen’’. Duidelijk verhaal Michael!
Het weekend mocht ik met mijn Kampala collega’s doorbrengen in een prachtige lodge in Kibale Forest National Park. Inclusief aapjes op het balkon en een prachtig uitzicht over het regenwoud. Op de vrijdag zijn we in alle vroegte vertrokken vanuit Kampala, omdat er óók nog gewerkt moest worden. We hebben zo’n 8 accommodaties bezocht die we kunnen organiseren voor klanten. Sommige basic, sommige onwijs luxe met prachtige uitzichten. Leuk om zoveel te zien van de omgeving. Ook op de zaterdag ging de wekker vroeg, want het was tijd om chimpansees te gaan zoeken in het regenwoud! Samen met een collega meldde we ons bij het kantoortje, van waaruit er een aantal groepjes het woud in trokken. Onze gids gaf ons als eerst een briefing: ‘’Zoals jullie zien, heb ik een geweer bij me. Dat is omdat er hier ook wilde olifanten leven en black mamba’s en pythons, gewoon, voor de zekerheid’’. Uh, meneer, ik dacht dat ik voor chimpansees kwam?! Na een paar uurtjes het regenwoud in hiken, kwamen we de eerste chimpansees tegen. Hoog in de bomen. Die ik zelfs mét lenzen niet zo goed kon zien. Een beetje teleurgesteld liepen we terug richting de uitgang, totdat we een gigantisch kabaal hoorden. Onze gids rende in noodvaart het bos door en wij hobbelden erachter aan (al struikelend over takken en boomstammen, glibberend door de modder en door mierennesten heen; dit was vast een komisch gezicht). Een chimpansee familie kwam de bomen uit, op zoek naar eten! Een halfuur lang lieten de chimpansees het toe dat wij hen bestudeerden en een stukje met hen mee liepen. Een baby chimp van zo’n 8 maanden was erg nieuwsgierig, maar als hij te lang achterom naar ons keek, kreeg hij een klap van mama chimp om weer door te lopen. Erg bijzonder om deze prachtige dieren op 3 meter afstand te mogen bewonderen! Je begrijpt, ik was one happy girl dit weekend na het zien van zóveel aapjes!
Na een heerlijk detox weekend (want: geen telefoon verbinding daar in de bush) weer terug naar Kampala voor een nieuwe werkweek. Deze week verhuis ik ook naar het Charlie’s Travels huis, omdat er een kamer vrijkomt (byebye kat!). Dit weekend staan er 3 dagen Jinja op de planning! In 2017/2018 heb ik stiekem een beetje mijn hart verlopen aan dit leuke stadje, dus heerlijk om terug te gaan en te kijken of er nog veranderingen zijn! Zin in!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
