Zon, zee, strand, drukte, ziekenhuizen & tripjes!

De afgelopen weken Kenia waren weer goed! Zo stond er een bezoekje aan de Toi Market gepland. Een markt met tweedehands/nagemaakte kleding/schoenen (en eigenlijk allemaal dingen die je niet nodig hebt maar het toch maar koopt, want ja, ineens blijkt het handig). Beeld je in: een overdekte hal met duizenden kraampjes, honderden mensen die naar je roepen, afdingen op blousjes van 3$. Een interessante beleving en de opbrengst waren nieuwe Vans en een blousje!

Oud&nieuw besloot ik dit jaar aan de prachtige Keniaanse kust te spenderen. Een goede keuze bleek later! Samen met collega Sanne namen we de Uber, de trein, de tuktuk, de ferry, de minibus en tot slot nogmaals de tuktuk. 11 uur verder, maar dan bevind je je ook in een omgeving met 30 graden inclusief spierwit strand. Niet verkeerd, toch? Wel een beetje heet, het klimaat aan de kust is andere koek dan bij mij in Nairobi. Oudejaarsdag betekende een BBQ gevolgd door een strandfeestje om het nieuwe jaar in te luiden! Samen met nog 10 Nederlanders telde we af op het feest, op naar 2020! Op naar nog meer avontuur op dit prachtige continent, waar ik voorlopig nog niet klaar mee ben!

De overige dagen aan de kust bestonden uit strandwandelingen, zonnen, garnalen en inktvis eten, onderhandelen, bier drinken, duiken en aftersun smeren. Onderhandelen, zal je denken? Yes, hier in Kenia is alles onderhandelbaar (behalve in de supermarkt waar een prijsje opzit). Op het strand lopen veel Masai rond en Sanne en ik vonden het tijd voor een nieuw enkelbandje. Laten deze beste Masai nou nét volhangen met al hun zelfgemaakte sieraden. De beste man Ntarabunyo kwam bij ons zitten en stelde al zijn koopwaar tentoon. Het onderhandelen begon. Dit ging niet helemaal soepel, want Ntarabunyo bleek nooit naar school geweest te zijn. Een 4 opschrijven werd een ‘n’. Die cijfers zijn dan toch best lastig! Uiteindelijk hebben we ‘m betaald en nog gauw een lesje 0 tot 10 gegeven voor zijn onderhandelingsstrategie met de volgende toeristen.

De laatste volle dag aan de kust besloot ik te gaan duiken. Te strakke wetsuit aan, duikfles op en gaan met die banaan! Leuk om weer even onderwater te gaan en schildpadden en nog veel meer moois te zien! Na afloop vond ik dat ik wel een pizza met 4 kazen had verdiend. Terwijl ik lekker zat te peuzelen, waren er op het strand een aantal gasten een acrobatiek showtje aan het geven dat mijn aandacht trok. Foute keuze, had ik niet moeten doen. Voor ik het wist lag de ober bij mij op schoot met een stok in zijn handen. Om de aap van mijn tafel weg te jagen. De aap die er met de laatste stukken van mijn pizza gauw vandoor ging.

Voor de terugweg naar Nairobi besloten we een taxi naar het treinstation te nemen. Dat scheelde tuktuk, minibus, ferry en tuktuk. Een rib uit ons lijf, die 20$ per persoon voor het taxiritje. Nou, dat bleek bijna letterlijk een rib uit ons lijf te zijn: we werden aangereden door een vrachtwagen. De chauffeur van de vrachtwagen dacht dat hij de tuktuk aan zijn weghelft wel kon inhalen zonder ons te raken. Fout gedacht. Hij nam de halve auto mee, waardoor wij een enorme klap kregen en de ramen braken, met als gevolg een soort douche van glasscherven. Na een ‘’is iedereen okay’’ check begon direct de paniek: shit, we gaan nooit meer op tijd zijn voor de trein. De chauffeur reed met de half kapotte auto een stuk verder. De politie moest komen. Er kwamen tientallen mannen om de auto heen staan. De banden op rechts moesten vervangen worden. Ik wilde de auto uit om me wat te ontdoen van alle glasscherven en werd direct weer terug de auto in geduwd (afijn, lekker in het glas): ‘’It’s too dangerous here, they will steal everything from you’’. Nou beste meneer, we staan op een drukke doorgaande weg en de politie staat daar, dat zal allemaal wel meevallen.

Uiteindelijk hebben we gauw een Uber geregeld en stapte we met onze bagage en een paar kilo glas weer in de nieuwe auto. Nét op tijd kwamen we aan op het station, waar ik nog net een paar minuten had om op het toilet mijn rokje, shirt en bh uit te doen en me te ontdoen van alle glasscherven.

Eenmaal terug in Nairobi kwam het hoogseizoen goed op gang. Alle Nederlanders die het slechte weer zat zijn en op zoek gaan naar een mooie vakantiebestemming op het Afrikaanse continent. Volop drukte! Tussen alle werk-drukte door, was het ook weer tijd voor een ziekenhuis bezoek.

De maagbacterie is onder controle, maar omdat ik nog steeds last heb is er weer een andere behandeling ingezet. Aan de hand van dat resultaat, worden er mogelijk weer nieuwe onderzoeken afgenomen: een onderzoek dat test op 22 maag/darm afwijkingen of een endoscopie. Het blijft tobben, die gezondheid en maagklachten en de Keniaanse maaltijden helpen daar niet echt aan bij.

Nog wat goede nieuwtjes om dit stuk weer af te sluiten: de eerste tripjes van het jaar zijn alweer gepland! In maart op naar de groene Taita Hills, het land van de Bantu tribe. De uitzichten over het groene landschap worden afgewisseld met de oranje savannen van Tsavo, het nationale park waar de Taita Hills aan grenzen. Lekker crossen achterop de motor en tussendoor hiken naar de toppen van de hills; zin in! En, in het Paas-weekend ga ik – zo goed als zeker – naar het islamitische Lamu, een eiland richting de grens van Somalië. De tijd heeft hier stil gestaan. Het vervoer gaat per ezel. De lekkerste seafood is beschikbaar: ook hier heb ik zin in! Tussendoor wordt er gewoon (meer dan) fulltime gewerkt hoor, don’t worry! ;)


Liefs