Bureaucratie, complimenten en huwelijksaanzoeken

Een berichtje vanuit Malawi!

Een reis bij mij kan nooit volledig goed verlopen natuurlijk, dus ook nu ontstonden er weer de nodige hobbels. Tijdens vlucht 1 naar Oostenrijk was een sportbh geen overbodige luxe geweest, maar helaas, 2u in het vliegtuig met flinke turbulentie. Vervolgens had ik 3 stoelen voor mezelf voor de nachtvlucht naar Ethiopië, heel fijn! Lekker aan het slapen, totdat tuthola de stewardess me wakker maakte voor ontbijt. Door tegen mijn been te slaan, een keer of 5. Om 3u 's ochtends. Je begrijpt, ik was niet meer zo vriendelijk tegen mevrouw en haar pasta met rundvlees hoefde ik al helemaal niet midden in de nacht!!

Eenmaal in Malawi kon ik direct weer genieten van de Afrikaanse vriendelijkheid én bureaucratie. 'Hello miss Lindy, so good to see you're visiting my beautiful Malawi!'. Ja meneer, heel fijn inderdaad, maar als u nu mijn visum wilt afgeven dan kan ik door. Dat visum verkrijgen bleek nogal een gebruiksaanwijzing te hebben. Bij loket 1 moest ik mijn ingevulde formulier en paspoort afgeven. Loket 1 gaf dit door aan loket 2, waar de vrouw van loket 2 alles eens even op haar gemakje bekeek. Bij loket 3 moest ik 75$ betalen. Loket 4 stempelde eindelijk een visum in mijn paspoort. En tot slot moest bij loket 5 nog even gelachen worden voor de foto en uiteraard nog wat stempels in mijn paspoort. Afijn, anderhalf uur verder maar ik ben een Malawi-visum rijker!

Vervolgens kon ik mijn bagage ophalen. Waar dat op Schiphol gestructureerd gaat, was er hier 1 bagageband voor alle vluchten. Waarom moeilijk doen als het ook makkelijk kan?! Met rugzak op liep ik het vliegveld af, waar een jongetje van 18 me kwam ophalen met een dikke BMW. Hij stond geduldig te wachten met een bordje met mijn naam erop. Dat heb ik nou altijd al gewild haha! Airport service van het hotel, ik mag niet klagen! Alleen een beetje jammer dat de beste jongeman geen woord Engels kon, dus een gesprekje zat er dat halfuur niet in. Daarentegen kon hij gelukkig wel goed rijden, waardoor we geen geit of koe hebben geraakt en ook niet in een gat zijn beland. Fijn toch!

Daarnaast nog een leuk nieuwtje: het grootste briefje (geld) hier is 2000 kwacha. Omgerekend 2,40€. Hier heb je dus minstens 3 portemonnees nodig voor 200€ pinnen.

De busreis naar Mzuzu, waar Jorine woont, verliep prima. De kerel naast me vond het erg interessant dat hij naast de enige blanke passagier zat én heeft daarom urenlang tegen me gepraat. Als ik het ook maar probeerde om even mijn ogen dicht te doen, stootte hij me aan met een nieuw verbluffend verhaal. Gezellig! Daarbij heeft heel de bus me gewaarschuwd, daar in Mzuzu, daar is het KOUD! Nou mensen, zal ik jullie eens wat vertellen, ik kom uit Nederland dus ik denk dat ik het wel overleef!

Eenmaal bij Jorine aangekomen heeft ze me rondgeleid bij haar stage en in de stad. Op haar stage in de verslavingskliniek een sessie van pastorale zorg meegemaakt, waarin er gesproken werd over de 12 stappen van afkicken door het geloof in God. Uiteraard hoorde daar ook bij dat we in een kring moesten staan en met onze handen vast moesten bidden. Ik heb daar zelf niet zoveel mee, maar vind het wel erg mooi om te zien als mensen zoveel kracht uit hun geloof halen!

Op deze 1e (en 2e) volledige dag in Afrika was het ook weer raak: het eerste huwelijksaanzoek is binnen én ook het compliment dat ik dikker ben dan Jorine. En, uiteraard ook de vraag hoeveel kippen ik waard ben voor een huwelijk. Ach, koeien natuurlijk, heel veel dikke koeien! ;)
Gelukkig is dit niet de eerste keer in Afrika en ben ik wel wat gewend! :)

Morgen nog een dagje bij Jorine in Mzuzu, zaterdagochtend vertrekken we weer naar de hoofdstad om onze reis te vervolgen richting het zuiden!

Groetjes vanuit een fris, regenachtig Mzuzu (want: regenseizoen)xxx