Geduld, cultuur verschillen & Malawische cichliden

Vanuit Mzuzu zijn Jorine en ik een middag naar Nhkata Bay geweest, samen met 2 'broeders' van de organisatie waar Jor werkt. Een mooi plekje aan het meer! Op de heenweg liep het volledige dorp (en omgeving) uit voor een begrafenis. Hier is is het verboden om te werken als er iemand in de omgeving is overleden. En er gaat nogal eens iemand dood, met een levensverwachting van zo'n 62 jaar.. Men vindt het erg lachwekkend dat wij een 'uitnodiging' moeten krijgen om naar een begrafenis te mogen. Cultuur verschilletje!

In het weekend zijn we met de luxe bus weer vertrokken naar de hoofdstad Lilongwe. Lilongwe voelt voor mij niet als een echte hoofdstad, omdat het zoveel kleiner en minder druk is dan bijvoorbeeld Kampala of Nairobi. In de hoofdstad hebben we genoten van alle gemakken die een hoofdstad te bieden heeft, zoals leuke restaurantjes, zwembaden, shopping malls en jazz bandjes. Uiteraard: never a dull moment in Malawi, we hebben ook een dag en nacht zonder water gezeten. Reden? De overheid draait gewoon even een stuk van de leidingen dicht, geld besparing. Lekker praktisch!

De immigratie in Lilongwe stond ook nog op de planning omdat Jorine haar visum moest verlengen. In dit kantoortje zaten 9 mensen aan 3 verschillende bureaus. Met hun telefoon in hun handen. Niks te doen. Maar hé, ze hebben een baan! Het hoofd van de immigratie vond het erg interessant dat we er waren en wilde ook graag mijn paspoort even zien. 'Ah thank you, beautiful Dutch ladies'. Je weet dat zo'n man de macht heeft om je gewoon het land uit te zetten, dus je inhouden en vriendelijk glimlachen is het enige wat je kunt doen. Uiteraard was er ook dit keer iets niet goed aan de papieren van Jorine en moest ze weer opnieuw dingen typen en printen. Dan is het dus de vraag: laat je je wegsturen om de papieren 'in orde te maken' of betaal je onder tafel, zodat alles snel geregeld is? Dat blijft een lastige kwestie..

Voor onze trip naar Cape Maclear en Monkey Bay moest er geld gepind worden, want in dit gebied is geen pinautomaat beschikbaar. 450€ uit de muur krijgen betekent hier 5x pinnen. Een half jaarsalaris voor menig Malawiaan. Zeker gezien het feit dat álle bekende hulporganisaties hier wel een kantoortje hebben. Unicef, Plan International, World Vision, USAid, Save the Children. Alles zit hier wel in dit land, zelfs in de hoofdstad.

Op de dag van vertrek naar Cape Maclear waren Jorine en ik 's ochtends vroeg op het busstation van Lilongwe aanwezig. Vol goede moed om met het lokale vervoer naar het zuiden te reizen. Niks bleek minder waar... 4 uur later én een boze bui verder waren we nog steeds op het busstation van Lilongwe en geen stap verder. Het schijnt dus dat bussen mensen inhuren, zodat de bus voller is en het lijkt alsof ze snel vertrekken. Figuranten in de bus dus... Wat een grap. Reizen in Malawi vergt tijd. Geduld. Tijd. En nog meer geduld.

Uiteindelijk hebben we een taxi gebeld die ons naar Cape Maclear heeft gebracht (zo'n 4 uur rijden). Dit ritje kon in 3 uur met een auto, maar de beste man vond het nodig om 80km p/u te rijden op de snelweg. En ingehaald te worden door busjes en auto's die minstens 130 reden. Maar, het meest belangrijke, we zijn voor het donker aangekomen!

Cape Maclear is een beetje het paradijsje van Malawi. En, eerlijk is eerlijk, het is een fijne plek om te verblijven met leuke restaurantjes, het prachtige meer voor de deur en strand. Uiteraard heeft alles in het leven ook een schaduwkant, en in Cape Maclear zijn dat de mannen die je souvenirs willen verkopen. Bij iedere stap die je in het dorpje zet komen er 3 extra mannen bij. En écht, allemaal verkopen ze natuurlijk de beste broeken, mooiste armbandjes en natuurlijk voor de beste prijs. Ze lijken helaas niet te begrijpen dat het bestormen van toeristen het tegenovergestelde bereikt van wat ze willen, want na een 'goed gesprek' gebeurde het de dag erop natuurlijk gewoon weer.

Verder wordt het dorpje overspoeld door honden en katten. De honden vormen geen probleem, maar de katten.. Als je me een béétje kent, weet je dat ik een hekel heb aan katten. En helemaal als ze midden in de nacht voor onze deur staan te miauwen. Gelukkig heeft Jorine zich tot ware 'cat lady' ontpopt en verwoede pogingen gedaan om die krengen weg te jagen.. Goed voor de lachspieren, minder voor de slaap :)

Verder hebben we in Cape Maclear nog 2 duiken gemaakt. In het Lake Malawi zitten cichliden die alleen in Malawi voor komen. Dan moet je dit natuurlijk wel gezien hebben! Voor Jorine was het de eerste keer duiken, en na een paar oefeningen was zij helemaal ready om het water in te gaan. Door de afgelopen duiken op de Malediven was ik een beetje verwend, maar het was leuk om eens in zoet-water te duiken en de kleine gekleurde cichliden te zien.

Gelukkig zijn onze dagen aan het prachtige lake Malawi nog niet afgelopen, want morgen vertrekken we naar Monkey Bay, een ander plekje aan het meer.

Groetjes uit een zonnig en warm Cape Maclear!