Rijden in een 4x4, safari in Etosha en skydiven

Na een korte vlucht van 2 uur, ben ik vanaf Kaapstad aangekomen in Windhoek, Namibië. 2 uur later kwam Sophie ook aan en stond ons een grote verassing te wachten: we mochten direct al de auto meenemen. De 4x4 die we gehuurd hadden bleek een keer of 10 groter te zijn dan we hadden gedacht: wat een bakbeest! Na wat uitleg van het verhuurbedrijf mochten we de auto meenemen. Aan mij was de eer om Windhoek in te rijden, met alle stoplichten en bochten en rotondes (aan de verkeerde kant van de weg). Ongeveer om de 5 meter stond er in grote letters op de weg: HUMP. Gevolgd door een drempel die je alleen in versnelling 1 kon nemen. De bijnaam voor onze auto was dan ook al snel bedacht: Hump!

De volgende ochtend stond het vertrek naar Okonjima gepland, zo'n 3 uur rijden. De auto startte niet. De contactpersoon van het verhuurbedrijf zat inmiddels in Zuid-Afrika en de contactpersoon van de garage in Windhoek was 'not around'. Na 2 uur wachten kwam er dan eindelijk iemand om ons te helpen en de auto aan de startkabels te leggen. Toen leek het probleem gauw opgelost... (Nu weten we dat de radio in Hump niet vanzelf uitgaat en de auto daarom de volgende ochtend niet meer startte ;))
4 uur later dan gepland, konden we onze weg naar Okonjima beginnen. Boodschappen voor een week gedaan, want supermarkt zijn schaars in Namibië. Eenmaal dichtbij ons plekje, reden we een National Park in. Voorbereid als we waren, was dit één grote verassing! Wel een leuke verassing natuurlijk, ineens zebra's en giraffen op de weg.

De gehele camping was een bijzondere verassing. Een prachtig plekje middenin de natuur. Met stekelvarkens rond onze tent midden in de nacht. Jaja, de avonturen zijn ongekend hier! Na een onrustig eerste nachtje in de daktent, was het tijd om cheetahs en luipaarden te spotten. En niet zo'n beetje ook! Wat een prachtige dieren, zo agressief kijkend uit hun ogen. Nadat we een uur hebben genoten van een prachtig luipaard, stonden we op het punt om te vertrekken. Kwamen er ineens 2 neushoorns aan lopen! Dit betekende natuurlijk dat de safari nog niet afgelopen was...

Na 2 nachtjes in Okonjima, was het tijd om naar Waterberg te rijden. De receptie van Okonjima was op 15 minuten rijden van onze kampeerplek. Wederom een Jut en Jul actie, onze tentstokken lagen nog op de kampeerplaats. Dan gaat kamperen lastig...

In Waterberg was het weer tijd voor safari en een hike naar het Waterberg plateau. Onze gids was erg gemotiveerd, liggend op de grond vertelde hij over alle soorten poep. Ja meneer, fantastisch, maar hiervoor zijn we niet zo'n eind omhoog geklommen! Gelukkig was het uitzicht wel erg mooi :-)

Autorit nummer 3 stond gepland, naar Grootfontein. We besloten om de GPS niet te volgen, want we konden wel een betere route vinden. Eenmaal in de middle of nowhere dook er ineens een garage op. Op mijn vraag welke kant we op moesten, luidden het antwoord: 40 km die kant op en dan de weg op naar Grootfontein. Joe, daar kwamen we net vandaan. Gelukkig konden de beste mannen ons nog wel een andere weg uitleggen. 100 kilometer. Over onverharde weg. Door de middle of nowhere. Jep, alle koeien, geiten en ezels hebben we goed ontweken! Volgens mij leven er in dit land 10x meer dieren dan mensen. Gelukkig kan Hump veel aan, van 120 km p/u naar stilstaan in een paar seconden. Een geit op de motorkap is ook zo wat, hè. In Grootfontein hebben we even 1 nachtje genoten van het feit dat hier supermarkten en winkels zijn: niet zelf koken op 1 pitje maar een pizzaatje eten voordat we weer voor een week de bush in trekken!

In Etosha National Park hebben we 3 nachten gekampeerd op verschillende plekken. Fantastisch! Zo dichtbij de dieren. Tijdens onze safari's hebben we zo ontzettend veel dieren gezien. Olifanten, zebra's, giraffen, neushoorns, leeuwen, herten. Van alles! Heel bijzonder om daar met je eigen auto doorheen te rijden. Vooral de laatste camping in Etosha was heel mooi. Je had hier een loopbrug over het park heen, naar een huisje. In dit huisje had je een 360 graden uitzicht over de waterplas en een stukje van het park. Terwijl Sophie en ik rustig onze tosti aten, kwamen er 5 olifanten aangewandeld om te drinken. Tof!

Na Etosha NP was het tijd voor Damaraland. Een ruig gebied met bergen, woestijnen en bloedhitte. De wegen waren hier niet bepaald om over naar huis te schrijven, maar ik doe het lekker toch. Mijn hemel. Het grootste gedeelte van de wegen bestaat uit wegen stijl naar beneden en vervolgens stijl naar boven. Het lijkt of de wereld ophoudt, want er is niks meer te zien. Eenmaal boven zie je weer een haarspeldbocht. En dit uren lang. We verwachten veel van Hump, maar gelukkig heeft hij ons nog niet in de steek gelaten (even afkloppen). Op deze wegen is bijna geen leven te zien. In 3 uur tijd heb je soms nog geen 10 tegenliggers. Af en toe duikt er een moeder met een kind op, die om water vraagt. Alle rivieren zijn opgedroogd. Dan breekt mijn hart toch wel, water is een eerste levensbehoefte en we kunnen hen hierin niet voorzien..

Bij de campings in Damaraland hebben we vooral veel bij de zwembaden gelegen, het was bijna 40 graden en te warm om iets te ondernemen. Op de camping in Spitzkoppe stond ons een beproeving te wachten: geen stromend water, geen douche en geen stroom. Oh, en ook geen echte wc. En dat met deze temperaturen. De enige optie: rondjes rijden in Hump om een beetje op temperatuur te blijven! Dit lukte niet altijd, op sommige momenten waren we lichtelijk oververhit en klaar voor de barbecue.

We hadden nooit gedacht dat we deze extreme warmte zouden missen, maar op slechts 2 uur afstand van Spitzkoppe kwamen we in Swakopmund aan. Een soort Duitse badplaats. Van 17 graden. Ruim 20 graden verschil! Al lopend in onze lange broeken en truien verlangden we terug naar de warmte. Gelukkig stonden er in Swakopmund wel leuke dingen op de planning! Dag 1 hebben we ons uitgeleefd met het kopen van souvenirs: het afdingen blijft een heerlijk spel. En een avondje niet zelf koken op 1 gaspitje is ook wel fijn!

Na een nachtje weinig slaap, stond ons vanochtend een enorm avontuur te wachten. Skydiven! Parachute springen! Uit een vliegtuig! Wat een adrenaline kick! Nog veel meer dan het bungeejumpen in Zuid-Afrika. Een vrije val van 35 seconden, dan langzaam met de parachute zakken. Het was zo fantastisch! De foto's worden binnenkort gestuurd!

De komende 2 weken hebben we nog genoeg leuke dingen op de planning voordat er een einde komt aan deze toffe reis!

Groetjes vanuit Namibië!